حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۴ آبان ۱۶, شنبه

دلیل انتشار عکس یک دختر جوان ایرانی روی جلد مجله تایم

«نخی که به دست این دختر ایرانی بسته شده، از بادبادکی در هوا حکایت دارد که بیانگر امید به اوج گرفتن و بالا رفتن است.»همچنین در گزارش دیگری در همین شماره با عنوان «درون ایران بعد از توافق» ، نویسنده نگاهی به وضعیت جامعه ایرانی و نگاه مردم به توافق هسته ای و آینده روابط ایران و جهان پس از برجام دارد.









در تلگرام به کانال سه پنج بپیوندید تا از تازه‌ترین مطالب آن باخبر شوید:





تایم: آیا بلاخره ایران آماده تغییر است؟ چهره آینده ایران گونه خواهد بود؟
تیتر اصلی شماره اخیر تایم مربوط به گزارشی است به قلم «کارل ویک» با عنوان « ایران ۲۰۲۵؛ چگونه دهه ی آینده ایران جهان را تغییر خواهد داد»
در توضیح عکس اصلی در صفحات داخلی گفته شده است: «نخی که به دست این دختر ایرانی بسته شده، از بادبادکی در هوا حکایت دارد که بیانگر امید به اوج گرفتن و بالا رفتن است.»
همچنین در گزارش دیگری در همین شماره با عنوان «درون ایران بعد از توافق» ، نویسنده نگاهی به وضعیت جامعه ایرانی و نگاه مردم به توافق هسته ای و آینده روابط ایران و جهان پس از برجام دارد.

iran-cover-final.jpg





خرداد نیوز - هفته‌نامه آمریکایی «تایم» نه صرفاً به دلیل تیراژ دو میلیون و ششصدهزار نسخه‌ای اش، بلکه عمدتاً به واسطه سابقه بسیار طولانی‌اش در انتشار و همچنین وسعت نگاه جهانی به این مجله، همواره به عنوان یکی از معتبرترین رسانه‌های جهان شناخته شده و کاهش تدریجی تیراژ رسانه‌های مکتوب از جمله همین مجله نیز باعث نشده تا نگاه‌ها درباره نقش آن کمرنگ شود.
جلد «تایم» به طور ویژه همواره فرصتی برای بیان مهم‌ترین وقایع روز بوده و چهره‌ها نقشی کلیدی در این جلد ایفا کرده‌اند و در شماری از این مجلات نیز چهره‌های ایرانی نقش بسته‌‎اند اما اینکه یک عکس از عکاسی ایرانی بر روی جلد این مجله منتشر شود، واقعه‌ای بی‌سابقه بود و تاکنون هیچ تصویر ثبت شده توسط عکاسان حرفه‌ای ایران نتوانسته بود، صفحه نخست این رسانه را تسخیر کند اما امروز بالاخره این اتفاق به نام یک ایرانی ثبت شد.
«تایم» بر روی جلد تازه ‌ترین شماره خود با انتشاری تصویری ثبت شده توسط «نیوشا توکلیان» عکاس زن ایرانی، از یک دختر ایرانی که نخیک بادکنک را در دست دارد، به استقبال ایران در سال 2025 رفته و دقیقاً تیتر «IRAN 2025» را برای این عکس انتخاب کرده است.
نیوشا توکلیان خبرنگار و عکاس خودآموخته ایرانی، جزو چهره‌های توانمند این عرصه محسوب می‌شود که در بیش از یک دهه اخیر عکس‌هایش در نشریات معتبر بین‌المللی چون تایم، نیویورک تایمز، اشترن و فیگارو به چاپ رسیده است. توکلیان برای دستیابی به تصاویر منحصر به فرد به نقاط مختلف خاورمیانه سفر کرده و تاکنون در کشورهای عراق، لبنان، سوریه، عربستان و پاکستان به عکاسی پرداخته است.
«تایم» با انتخاب بیست عکس از توکلیان که در صفحات داخلی آخرین شماره‌اش منتشر کرده و همچنین عکس روی جلد که ارجاعی به این عکس‌ها و گزارش ضمیمه‌اش دارد، به جای ارائه تصویر سیاه از ایران، تلاش کرده تصویری خاکستری از ایران به نمایش بگذارد و از نشانه های مدرنیسم در ایران نظیر مترو تا حفظ برخی سنت‌ها و البته کنار هم قرار گرفتن فضای متفاوتی ذهنی و پوشش چند نسل مختلف ایران کنار هم قرار گرفته‌اند.
نویسنده تایم نیز به این نکته اشاره کرده که فضای ایران برخلاف تصور بسیاری از غربی‌هاست و با جامعه‌ای نیمه مدرن مواجه هستیم که بخشی از فضای سال‌های ابتدایی انقلاب در کنار نگاه‌های تازه نسل جدید در آن مشهود است و از تصویر کلی که ایران امروز به او می‌دهد و دورنمایی که او تصور کرده و از آن با عنوان «ایران 2025» یاد کرده، هیجان زده شده است. انتخاب تصویری با پس زمینه ساختمان‌های مدرن و دختری با پوشش نزدیک به طیف وسیعی از دهه‌ هفتاد در راستای همین هیجانات بوده است.

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج