حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۶ مهر ۱۲, چهارشنبه

لَداخی‌

جیمی نلسون، عکاس انگلیسی و متولد ۱۹۶۷ است. در سال ۲۰۱۰، او یک پروژه مستند هنری نمادین را با عنوان "قبل از آنکه آن‌ها از دنیا بروند" آغاز نمود. او با سفر به نقاط مختلف دنیا، از ۳۵ قببله بومی عکس‌های شگفت انگیزی گرفت و در ابتدای سال ۲۰۱۴ آن‌ها را منتشر کرد. عکس هایی که تحسین جامعه جهانی عکاسان را در پی داشت و جوایز فراوانی را برای او به ارمغان آوردند.




















جیمی نلسون، عکاس انگلیسی و متولد ۱۹۶۷ است. در سال ۲۰۱۰، او یک پروژه مستند هنری نمادین را با عنوان "قبل از آنکه آن‌ها از دنیا بروند" آغاز نمود. او با سفر به نقاط مختلف دنیا، از ۳۵ قببله بومی عکس‌های شگفت انگیزی گرفت و در ابتدای سال ۲۰۱۴ آن‌ها را منتشر کرد. عکس هایی که تحسین جامعه جهانی عکاسان را در پی داشت و جوایز فراوانی را برای او به ارمغان آوردند.

 از ابتدای سال ۲۰۱۶، او بار دیگر سفرهای خود به اقصی نقاط جهان را آغاز کرده است. این پروژه که او از آن با عنوان "قبل از آنکه آن‌ها از دنیا بروند، قسمت دوم" یاد می‌کند، باعث شده است که از آغاز پروژه تا به حال، او به ۷ نقطه مختلف در جهان سفر کند. برنامه او برای این پروژه، عکسبرداری از ۳۵ قبیله بومی است. او بنا دارد که عکس‌های حاصل از این پروژه را در کتاب جدیدش در پاییز سال ۲۰۱۸ منتشر نماید. در ادامه با یکی از سفر‌های او همراه می‌شوید.

هندوستان، مردم لَداخی: لَداخ (به معنی "سرزمین گذرگاه ها")، صحرایی سرد واقع در شمال ایالت جامو و کشمیر در هندوستان است. این ناحیه به دو قسمت عمدتا مسلمان نشین کارگل و عمدتا بودایی نشین له تقسیم شده است. مردم لَداخ دارای فولکلوری غنی هستند که بعضی از آن‌ها به دوران قبل از بودا باز می‌گردند. 

از آنجاییکه فصل کشاورزی در هیمالیا کوتاه است، لداخی‌ها تنها ۴ ماه از سال را به کار مشغول هستند. در این مدت، تمام مردم از هر سنی در کنار یکدیگر به کار پرداخته و به همدیگر کمک می‌کنند. در طی ۸ ماه زمستان، کار کردن به حداقل خود می‌رسد و جای آنرا جشن‌ها و جشنواره هایی که به صورت مرتب در جریان هستند، می‌گیرند. در خلال این مراسم مردم لباس سنتی خود، گنچا، را به تن می‌کنند.

شعار آن‌ها چنین است:
"این سرزمین بسیار خشن بوده و در عین حال دارای گذرگاه‌های فراوانی است، این‌ها عواملی هستند که باعث می شوند تنها بهترین دوستان یا بدترین دشمنان به ملاقات ما آیند. "

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج