حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۰ آذر ۱۵, سه‌شنبه

اطلاعیه کانون نویسندگان ایران در تبعید به مناسبت بیست و سومین سالگرد فاجعه قتل های سیاسی




به یاد همه آنان
که در تیره ترین شب سلطۀ رژیم جمهوری اسلامی
جان باختند و شب چراغ ره یافت
آزادی و شرف انسانی شدند!
در دشوارترین دوران از زندگی مردم جامعۀ ما، سلطۀ حاکمیتی برقرارشده که تبه کاری ویژگی بارز آن است.
در آستانه بیست و سومین سالگرد فاجعه قتل های سیاسی آذر ماه هزاروسیصد هفتاد و هفت شمسی، یاد جانباختگان این جنایت ها، محمد مختاری، محمد جعفر پوینده، داریوش و پروانه فروهر را به همراه یاد یکایک قربانیان قتل های سیاسی در ایران گرامی می داریم.
کشتار دگراندیشان در ایران که همواره سازمان یافته و از درون نهادهای جمهوری اسلامی صورت گرفته، زخم بازی است بر وجدان عمومی. و هر فرد از جامعه ما در جایگاه خویش، خود را مسئول دادخواهی این جنایت ها می داند.
پاسخ تمام این پلیدی ها، تلاش برای بنای یک دنیای بهتر، یک دنیای آزاد و فارغ از هرگونه سانسور، سرکوب، ستم و نابرابری است.
کانون نویسندگان ایران (در تبعید)، می کوشد تا با مبارزات خود و افشای این گونه جنایت ها، سهم کوچکی در برپایی چنین دنیایی داشته باشد.
کانون نویسندگان ایران در تبعید
١ دسامبر ٢٠١١
www.iwae.org

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج