" روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم‌کرد
و مهربانی دستِ زیبایی را خواهد گرفت
روزی که کم‌ترین سرود
بوسه است
وهر انسان
برای هر انسان
برادری‌ست.
روزی که دیگر درهای خانه‌شان را نمی‌بندند
قفل
افسانه‌ای‌ست
و قلب
برای زنده‌گی بس است.
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطرِ آخرین حرف دنبال سخن نگردی
روزی که آهنگ هر حرف،زنده‌گی‌ست
تا من به خاطر آخرین شعر رنج جستجوی قافیه نبرم
روزی که هر لب ترانه‌ای‌ست
تا کم‌ترین سرود،بوسه باشد
روزی که تو بیایی، برای همیشه بیایی
و مهربانی با زیبایی یکسان شود
روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم
ومن آن روز را انتظار می کشم
حتی روزی که
دیگر نباشم.
احمد شاملو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر