حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۰ مرداد ۲۹, شنبه

باید به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه آخرین سنگر آزادی زنده بماند

مهدیه گلرو: « باید به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه آخرین سنگر آزادی زنده بماند.»

PLEASE SCROLL DOWN FOR ENGLISH
مهدیه گلرو متولد 2 شهریور 1364 است. او با کسب رتبه 500 در سال 1382 در رشته ریاضی فیزیک در رشته اقتصاد صنعتی دانشگاه علامه طباطبایی پذیرفته شد. وی عضو انجمن اسلامی دانشکده اقتصاد بود و سپس دبیر انجمن این دانشکده و نایب دبیر انجمن دانشگاه شد. و در سال 86 عضو شورای تهران دفتر تحکیم وحدت نیز بود. مهدیه به خاطر نقدهایی که در قالب برگزاری تجمعات دانشجویی ، انتشار نشریه، برگزاری نشست ها به عملکرد دولت احمدی نژاد صورت گرفت و همچنین به دلیل تلاش هایش برای جلوگیری از انحلال انجمن دانشگاه علامه توسط رییس انتصابی دانشگاه علامه (حجه السلام شریعتی)، در سال 1385 در حالی که تنها یک ترم تا فارغ التحصیلی فاصله داشت از تحصیل محروم شد و این محرومیت تا سال 1388 به صورت پی در پی تمدید شد. در پرونده تحصیلی وی 8 ترم تعلیق از تحصیل با احتساب سنوات درج گردیده است که درواقع نوعی رکورد محسوب می شود.

در آذر سال 1387 او به همراه چند تن دیگر از دانشجویان دانشگاه علامه از جمله مجید دری در اعتراض به محرومیت غیر قانونی ایشان از تحصیل دست به تحصن نامحدود در دانشگاه زدند که این حرکت منجر به بازداشت چند روزه آنان شد. در اعتراض به بازداشت خود در تاریخ سوم آذرماه اعتصاب غذا نموده و اعلام کردند تا آزادی خود در اعتصاب غذا خواهند ماند که نهایتا یازدهم آذرماه پس از یه هفته بازداشت غیرقانونی آزاد شدند. مهدیه گلرو به جهت این تحصن یک روز قبل از بازداشت دوباره اش در سال 1388 به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد. به دلیل سخنرانی های انتقادی و آگاهانه مهدیه در تجمعات مختلف دانشجویی، از او همواره به عنوان یکی از شجاعترین فعالین دانشجویی یاد می شود. سخنرانی های روز 8 آبان سال 1386 در دانشگاه علامه طباطبایی، 18 آذر سال 1386 در دانشگاه تهران، 17 آذر سال 1387 در دانشگاه تهران که او در آن ها به صراحت اعدام های صورت گرفته شده را محکوم می کند و سیاست های اقتصادی دولت و مقامات جمهوری اسلامی ایران را نقد می کند از آن جمله اند.

مهدیه گلرو به همراه دیگر دانشجویانی محروم از تحصیل شورایی تشکیل دادند با عنوان "شورای دفاع از حق تحصیل" که این شورا چنان خاری در چشم حاکمیت بود و پیش از انتخابات با برگزاری تجمعاتی اعتراضی مقابل وزارت علوم و صدا و سیما نقش بزرگی در افشای این دروغ آقای احمدی نژاد که منکر وجود دانشجویان ستاره دار( محروم از تحصیل) شده بود داشتند. پس از انتخابات سال 1388 اکثریت قریب به اتفاق اعضای این شورا دستگیر و بعضی از آنها از جمله ضیا نبوی (10 سال زندان در تبعید) و مجید دری (6 سال زندان در تبعید) به حبس های طولانی مدت محکوم شدند. مهدیه گلرو پس از بازداشت یاران شورایی تمام تلاش خود را جهت افشای طرح از پیش طراحی شده و موهن وابسته جلوه دادن شورای دفاع از حق تحصیل به سازمان مجاهدین خلق به کار بست و مجددانه پیگیر آزادی دوستان در بند شد تا اینکه در تاریخ 11 آذر 1388 به همراه همسرش وحید لعلی پور که فاقد هر نوع فعالیت سیاسی است تنها برای ایجاد فشار روانی بر روی مهدیه بازداشت شدند. و پس از ماه ها انفرادی و بازجویی های سنگین به 2 سال و چهار ماه زندان محکوم شد که در دادگاه تجدید نظر به 2 سال کاهش یافت.دوران محکومیت وی با فراز و نشیب هایی رو به رو بوده است. وی به دلیل *بیانیه ای که از داخل زندان به مناسبت 16 آذر 1389 انتشار داد به همراه مجید توکلی و بهاره هدایت به 6 ماه حبس دیگر محکوم شد و البته به همین بهانه متناوب 3 ماه و نامتناوب 5 ماه از ملاقات کابینی محروم بود. در دوران محکومیتش وی به دلیل اعتصاب غذای چند روزه در بند 209 برای کسب حداقل حقوق یک زندانی دچار عفونت روده شده است که کماکان بدین بیماری دچار می باشد. همچنین برای وحید لعلی پور همسر وی با وجود عدم هیچ گونه فعالیت سیاسی حکم دو سال حبس صادر شد که در دادگاه تجدیدنظر این حکم به یکسال حبس تعزیری و یک سال حبس تعلیق به مدت 4 سال درآمد.

مهدیه گلرو پس از تحمل 592 روز زندان در 25 تیر1390 به مرخصی 3 روزه آمد. علی رغم اطلاع به دادستانی که وی خود را صبح روز یکشنبه 2 مرداد معرفی خواهد کرد با یورش نیروهای امنیتی به منزل شخصی خود در تاریخ 1 مرداد ساعت 12 شب مواجه و به زندان بازگردانده شد. هم اکنون وی به همراه دیگر زندانیان زن سیاسی در سوله ای در زندان اوین نگهداری می شوند که در حال حاضر به غیر از نداشتن تلفن و دیگر امکانات،هواخوری بیش از 30 زن تنها 25 متر است که در واقع در این فضا لباس های شسته شده پهن می شود زباله نگهداری می شود. از طرف دیگر این هواخوری دیوارهای بلندی دارد و سقف آن با سیم های خاردار پوشانده شده است.

*متن بیانیه: «یاران دبستانی من، اگر در سال ۳۲ سه نفر دانشجو کشته شدند امروز ده‌ها دانشجو در بند هستند. هر چند که این روزها هزینه حرف زدن خیلی سنگین است اما باید به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه آخرین سنگر آزادی زنده بماند. و بدانید که ما نیز در کنار شما در روز ۱۶ آذر یار دبستانی را زمزمه خواهیم کرد.»

--------------------------


Mahdiyeh Golroo: “At the cost of Evin prison turning into a university, we must protect the university, the last stronghold of freedom”

Mahdiyeh Golroo was born on August 24, 1985. She achieved the 500th rank in mathematics/physics university entrance examination and was accepted in the field of industrial economy at Allameh Tabatabai University. She was a member of the Islamic Association of the Economy Department and later became the secretary of this department association and then deputy secretary of the university association. And in 2007, she became a member of the Tehran council of the Office for Consolidating Unity.

In 2006, for her criticism of Ahmadinejad government in the form of holding student assemblies, publishing journals, holding summits as well as her efforts to prevent the dissolution of the Islamic Association of Allameh Tabatabai University by its appointed president, Hojat-al-Islam Shariati, Mahdieh Golroo was denied access to post-secondary education while she was only one semester away from graduation and this denial extended successively until 2009. In her educational case, 8 terms of denial of access to post-secondary education including the years has been recorded- which is itself a record.

In January 2009, in protest to being illegally denied access to higher education, she and some other students of Allameh Tabatabai University including Majid Dorri started an indefinite peaceful protest at university which led to their arrest for a few days. On November 23, in protest to their arrest, they went on a hunger strike and declared that they would continue their hunger strike until their release. Finally on December 1, after a week of illegal arrest, they were released. Due to this peaceful protest, one day before her second arrest in 2009, Mahdiyeh Golroo was sentenced to one year of suspended imprisonment. Due to her critical and informed speeches at student gatherings, she is deemed as one of the bravest student activists. These include her speech at Allameh Tabatabai University on October 30, 2007, her speech at Tehran University on December 9, 2007, and her speech at Tehran University on December 8, 2007 in which she speaks out against the executions and criticizes the economic policies of the government and Islamic Republic authorities. Mahdieyh Golroo and other students who had been denied access to post-secondary education founded a council called “Council for the Defence of the Right to Education” which was a thorn in the flesh of the regime. Prior to the 2009 presidential elections, they held gatherings in front of Ministry of Science and IRIB and played a significant role in revealing the lies of Ahmadinejad who has claimed there were no stared (denied the right to education) students in Iran. Following the 2009 presidential elections, the vast majority of the members of this council were arrested and some of them including Zia Nabavi (10 years imprisonment in exile) and Majid Dorri (6 years imprisonment in exile) were sentenced to long-term imprisonments. After her friends from the council were arrested, Mahdiyeh Golroo did her best to reveal the disdainful and predetermined plot of presenting Council for the Defence of the Right to Education as connected to Mujahedin Organization persistently demanded the release of her imprisoned friends. Finally on December 2, 2009, she was arrested along with her husband, Vahid Lalipour, who had no political activities and had been arrested merely to put psychological pressure eon Mahdiyeh Golroo. After months of solitary confinement and lengthy interrogations, she was sentenced to two years and four months in prison. This sentence was reduced to two years in the appeals court.

The term of her imprisonment has been quite tumultuous. Because of a statement she published from inside prison on the occasion of December 7, 2010, she and Majid Tavakoli and Bahareh Hedayat were sentenced to another six months imprisonment. And for the same reason she was denied cabin visits for 3 successive and 5 interrupted months. Due to her days of hunger strike at Ward 209 of Evin prison in order to gain her minimum rights as a prisoner, she developed intestinal infection and still suffers from this malady. Also her husband, Vahid Lalipour, in spite of having no political activity, was sentenced to two years imprisonment but this sentence changed into one year imprisonment and one year suspended imprisonment in four years. After enduring 592 days imprisonment, July 16, 2011, Mahdiyeh Golroo was granted a 3-day furlough. Although she had informed the Prosecutor’s office that she would return to prison on Sunday, July 24, security forces attacked her house at 12 o’clock at night and returned her to prison.

At the moment, she is held at a shed at Evin prison along with other female political prisoners which has no telephone or any other facilities and besides, its open-air area is only 25 square meters and is actually a place where the laundry are hung and the garbage is gathered. On the other hand, it has high walls and its roof has been covered with barbed wire.

Mahdieh Golroo's own words:

“My school friends! If in 1953 three students were killed, today tens of students are in prisons. Although these days the price we pay for speaking out (against the regime) is very high but at the cost of Evin prison turning into a university, we must protect the university, the last stronghold of freedom. And remember that we will be whispering "Yare Dabestani" with you on Student Day (December 7th).

Translation: Davood Eftekhar

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج