حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۵ مرداد ۲, شنبه

پسر عباس کیارستمی خطاب به رییس دانشگاه علوم پژشکی: پدرم به یک جراحی نیاز داشت نه چهار جراحی!

حتی اگر پرونده به پزشک قانونی هم سپرده شده بود، "مرگ" خارج از ایران رخ داده و پزشک قانونی مسئول بررسی دلیل آن نیست، همانطور که نظام پزشکی نیز مسئول بررسی خطاهای پزشکی در کشوری جز ایران نیست. پس لطفا از اظهار نظرهایی نظیر "ایشان نباید به فرانسه میرفت" پرهیز کنید و با تمرکز و دقت به بررسی عملکرد درمانی تا تاریخ چهارم تیر که ایشان در ایران بود بپردازید.












برای دریافت آخرین مطالب به کانال سه پنج در تلگرام بپیوندید

https://telegram.me/sepanjlitr


نامه بهمن کیارستمی به رییس دانشگاه علوم پزشکی ایران
بهمن کیارستمی به یادداشت منتشرشده از رییس دانشگاه علوم پزشکی ایران پاسخ داد.
بهمن کیارستمی - پسر عباس کیارستمی - در متنی که در پی حاشیه‌های به‌وجودآمده درباره پرونده پزشکی پدرش نوشته و آن را در اختیار ایسنا گذاشته، آورده است:
«جناب آقای دکتر سیدجواد میراسماعیلی
ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی ایران
با سلام
عمیقا از خواندن نامه شما خوشحال شدم. فارغ از محتوای یادداشت شما، این اولین بار است که از آغاز روند درمان در اسفندماه، توسط یک مقام مسئول در حوزه بهداشت و درمان مورد خطاب قرار گرفته‌ام و لازم دیده شده توضیحاتی به بنده ارائه شود، حتی در باب ناسپاسی‌ام. خدا می‌داند تعداد کلماتی که در طول این مدت در توضیح بیماری پدرم از تیم پزشکی شنیدم از تعداد کلمات نامه شما کمتر است. هر چند آخرین جمله یادداشت شما را تقریبا هر روز از تیم پزشکان نیز شنیدم.  "صبوری کنید و از قضاوت‌های عجولانه و غیر کارشناسی بپرهیزید."
دیگر هیچ عجله ای در کار نیست. هرچقدر که بخواهید فرصت دارید تا کارشناسی کنید. می‌خواهید ادامه بررسی را به بعد از تعطیلات تابستان  موکول کنیم؟ یا بعد از تعطیلات نوروز سال آینده؟ واقعا دیگر فرق چندانی نمی‌کند. ما جز صبر دیگر کاری نداریم.
نوشته‌اید بیش از سی بار معاون درمان دانشگاه را مامور رسیدگی و بررسی درمان آن استاد کردید. با نظام پزشکی کشور آشنایی چندانی ندارم اما در نظامهای کارآمد معمولا یک بار ماموریت داده می‌شود و نه سی بار. همانطور که یک بار عیادت وزیر می توانست راه گشا باشد (و بود) و شش عیادت بعدی نبود. همانطور که این بیماری یک عمل جراحی نیاز داشت و نه چهار عمل.
در پایان مجبورم سوالی غیرکارشناسی کنم که البته شما نیز می‌توانید به سبک پزشکان محترم بیمارستان جم تند تند از پله‌ها پایین بروید و برای توضیح به همراه مزاحم و سمج بیمار وقت نداشته باشید. آن روزها بارها پرسیدم اگر تمام گرفتاری ما به خاطر نقص حالب است چرا اصلا از شر یک کلیه خلاص نمی‌شویم که باز پاسخ همان لبخند آشنا و نگاه متفرعن بود و آن جمله آشنا که "صبوری کنید و از قضاوت‌های عجولانه و غیرکارشناسی بپرهیزید." اما سوال این روزها: آقای دکتر ببخشید اصلا شما به دلیل فوت چه کار دارید؟ حتی اگر پرونده به پزشک قانونی هم سپرده شده بود، "مرگ" خارج از ایران رخ داده و پزشک قانونی مسئول بررسی دلیل آن نیست، همانطور که نظام پزشکی نیز مسئول بررسی خطاهای پزشکی در کشوری جز ایران نیست. پس لطفا از اظهار نظرهایی نظیر "ایشان نباید به فرانسه میرفت" پرهیز کنید و با تمرکز و دقت به بررسی عملکرد درمانی تا تاریخ چهارم تیر که ایشان در ایران بود بپردازید.
با احترام»

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج