حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۲ مرداد ۲۰, یکشنبه

نمایی از ولی عصر در ایام ماضی

http://valiasrst.files.wordpress.com/2012/11/267589_382281478510968_851518172_n.jpgدر این پست بعضی از عکس ها قدیمی خیابان ولی عصر را که جمع کرده ایم ارائه می کنیم. تحولات خیابان ولی عصر به خوبی رشد سرسام آور شهرنشینی در تهران را نشانمان می دهد. بسیاری ار شلوغ شدن و بی نظمی تهران شکایت می کنند و ان را به گردن روی کار امدن جمهوری اسلامی می اندازند انگار اگر تغییر رژیم پیش نمی آمد جهان کوچک ما به همان صورت باقی می ماند. بسیاری در رسانه های اجتماعی این عکس ها را منتشر کرده و بر گذشته از دست رفته افسوس می خورند.






جدا از آن دسته کسانی که باغرق کردن خود در گزشته ی خیالی که هرگز وجود نداشته از مواجهه با اکنون سر باز می زنند بهتر ست این نکته را به خاظر بسپاریم که تهران امروز محصول رشد افسار گسیخته سرمایه داری ست. این روند از زمان رژیم پهلوی شروع شده  ولی چون بورژوازی کمپرادور متولی ان بود با مقاومت شدید اجتماعی مواجه بود این مقاومت با رشد بورژوازی ملی در دولت جمهوری اسلامی به کل از هم گسیخت و به بسترهای اجتماعی دیگر منتقل شد.ه
شهر محل تولید و مصرف سرمایه ست. سرمایه داری شهر را می سازد  نه شخص محمد رضا پهلوی یا روح الله خمینی. تهران دیروز و امروز ما محصول شرایط متفاوت تولید و مصرف سرمایه ست.


گفته می شود که نمایی از خیابان ولی عصر ست پیش از درخت کاری.ه
چهارراه ولی عصر در ایام ماضی و حاضر
نمایی از ساختمان ها میان چهارراه ولی عصر و میدان ولی عصر
نمایی از تقاطع خیابان طالقانی و ولی عصر
منسوب به فریدون فروغی در حال اجرا در ولی عصر
میدان ولی عصر در دهه ی پنجاه

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج