‌گزارش کامل مراسم دوازدهمین دوره‌ی جایزه‌ی هوشنگ گلشیری

لطفا ما را در فیس بوک لایک بزنید http://www.facebook.com/se5anj عصر روز جمعه، 4 اسفند 1391، در مراسمی خصوصی با حضور تعدادی از اعضای هیئت امنای بنیاد، تعدادی از داوران این دوره، و ناشران و یاوران بنیاد،  از محمود دولت­آبادی، داستان­نویس معاصر تقدیر شد و جوایز برندگان نیز اهدا شد.

ابتدا، فرزانه طاهری، مدیرعامل بنیاد گلشیری، پس از خیر مقدم، از یاوران این دوره و به­ویژه داوران سپاسگزاری کرد و سپس نسترن موسوی، عضو هیئت مدیره و گروه کاری این دورۀ جایزه، از دلایل منجر به تغییر روند داوری و حذف دو بخش از جایزه صحبت کرد. سپس یونس تراکمه ، عضو دیگر گروه کاری جایزه، از روند داوری و جلسات ماهانـﮥ داوران در تهران و اصفهان گزارشی ارائه کرد.

بزرگداشت محمود دولت­آبادی، داستان­نویس معاصر

بعد نوبت به تقدیر از محمود دولت­آبادی رسید. جواد مجابی دربارۀ سیر تکامل این نویسندۀ معاصر و تنوع آثار او سخن گفت. سپس فرزانه طاهری لوح تقدیر بنیاد در بزرگداشت دولت­آبادی را قرائت کرد و دولت­آبادی لوح تقدیر و تندیس اهدایی بنیاد را از دستان جواد مجابی گرفت و در سخنانی از نوشتن و دشواری­های آن و عشقش به یادگیری گفت و به نویسندگان جوان گوشزد کرد که راه دشوار است و به صبر و تلاش نیاز دارد. و از کلام پارسی گفت و ماندنش به­رغم همـﮥ دشواری­ها در طول تاریخ.

 

برای محمود دولت‌آبادی که مهم­ترین دلواپسی­اش سرنوشت مُلک و ملت است و هر اثرش آینه‌ای، نمایشگر وجهی از این دلشورۀ سزاوار و بشکوه؛ برای محمود دولت‌آبادی، زبان­ورز پیشرو و خالق ریتم­های زبانی که پارسی را مظهر هویت مردمش می­داند و سهم خود را در پاسداشت این هویت ملی، واژه به واژه، از جان پرداخته است؛ برای محمود دولت‌آبادی که از دل سرگذشت تلخ و سخت شخصیت­هایش خورشیدِ فردا را از «ته شب» بیرون می­کشد و نشان می­دهد نویسنده­ای است زنده و امیدبخش و برآمده از مغز استخوان دوران خویش؛ برای محمود دولت‌آبادی خالق شخصیت­هایی که دل­آشوبشان، چون قهرمانان ملی این دیار، حفظ قهرمانی است و نه قهرمان شدن، همراه با فضاسازی زیبا برای نمایش این وضعیت دشوار انسانی؛ برای محمود دولت‌آبادی، آفریدگار کلیدر، این تلفیق جادُوانه‌ی تغزل وحماسه، و جای خالی سلوچ، این رقص توأمان لحظه­های اندوهناکِ پایستن و بایستن بشری؛ برای محمود دولت‌آبادی و گذار شخصیت­هایش از گردنه­های پیچاپیچ و لغزان تقابل سنت و مدرنیته؛ برای محمود دولت‌آبادی و توفیق­اش در به تصویر کشیدن واقع‌گرایانه­­ای از گذار روستا به شهر و سلوک این شخصیت­ها در لایه­های اجتماع و تاریخ و نمایش همزمان جهل و ترس و طمع و دورویی در این رویارویی؛ برای محمود دولت‌آبادی و همواره نوشتنش با صدایی بلندتر از هر بانگ دار و گیری و گرم‌تر از هر یخ­بندِ روزگاری. همواره نوشتن حتی اگر طریقبسمل شدن و زوال کلنل‌اش را جواز انتشار ندهند. تا بهانه‌ای نباشد برای ننوشتن؛ از پی نادیده انگاشتنِ دیوار حذف و سانسور. بنيادفرهنگی هوشنگ گلشيری اسفندماه 1391

 برندگان دوازدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری ـ مجموعه­­داستان اول و رمان اول

بخش دوم برنامه به معرفی برندگان این دوره اختصاص داشت. برندگان پس از دریافت جایزۀ خود، بخشی از اثر خود را برای حاضران خواندند.

مجموعه­داستان اول ابتدا در بخش مجموعه­داستان اول دلایل داوران برای برگزیدن برندگان این بخش قرائت شد.  سپیده سیاوشی تندیس و لوح تقدیر خود همراه با جایزۀ نقدی (پنج میلیون ریال) را از محمود دولت­آبادی دریافت کرد.

داستان‌نویس گرامی سرکار خانم سپیده سیاوشی  هیئت داوران دوازدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری مجموعه­داستان فارسی بخند را به دلیل: توجه به لایه‌های پنهان خودآگاهی شخصیت‌ها و پرداختن به تعارضات معمول ولی ناپیدای آنان؛ استفادۀ مناسب از عنصر گفتگو در جهت ساخت شخصیت‌ها؛ خلق داستان‌هایی ایده‌پرداز در کنار قصه‌گویی مناسب برای پرداخت ایده‌ها و آفریدن داستان‌هایی چندلایه؛ خلق روابط ظریف انسانی بین افراد درون خانواده و کشف عواطفی بکر و پنهان در این فضا؛ تلاش در جهت کشف و شرح فضاهای معاصر زندگی ایرانی  برندۀ مشترک عنوان بهترین مجموعه­داستان اول سال 1390 شناخته است. قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـازهـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

بنیاد فرهنگی ـ مطالعاتی هوشنگ گلشیری

هیأت داوران: هلن اولیایی­نیا، شاپور بهیان، علی خدایی، مهدی ربی، فرهاد کشوری

برندۀ دیگر این بخش، محمد طلوعی، نیز تندیس و لوح تقدیر خود همراه با جایزۀ نقدی (پنج میلیون ریال) را از محمود دولت­آبادی دریافت کرد.

داستان‌نویس گرامی جناب آقای محمد طلوعی  هیئت داوران دوازدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری مجموعه­ داستان من ژانت نیستم را به دلیل: ترسیم دنیای داستانی گروه‌هایی از جامعه که در سال‌های اخیر کمتر به آن اشاره شده است، با وقوف کامل بر واژگان و خرده­فرهنگ‌های هر گروه؛ استفادۀ مناسب از ماجرا و رمانس منعکس­شده از داستان‌های کهن که با توصیف دقیق جزئیات زمان و مکان و شخصیت‌ها، به داستان‌های امروزی تبدیل شده است؛ شناخت خوب نویسنده از اجزاء و اشیاء به­کاررفته در داستان‌ها، به گونه‌ای که بدون این شناخت، داستان‌ها به شکل قوام ­یافتـﮥ کنونی قابل ارائه نبود؛ فضاسازی‌های خلاقانه، شخصیت‌پردازی‌های مناسب و زبان داستانی پاکیزه  برندۀ مشترک عنوان بهترین مجموعه داستان اول سال 1390 شناخته است. قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـازهـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

بنیاد فرهنگی ـ مطالعاتی هوشنگ گلشیری

هیأت داوران: هلن اولیایی­نیا، شاپور بهیان، علی خدایی، مهدی ربی، فرهاد کشوری

 فلامک جنیدی، نویسندۀ اثر تقدیرشدۀ این بخش نیز لوح تقدیر خود را از محمود دولت­آبادی دریافت کرد.

داستان‌نویس گرامی سرکار خانم فلامک جنیدی  هیئت داوران بخش مجموعه­داستان اول دوازدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری مجموعه­داستان جایی به نام تاماساکو را به دلیل:  نمایش موفق عمق تنهایی،دلتنگی و استیصال شخصیت‌ها، به دور از شعار و توصیف‌های تصنعی؛ توفیق نسبی در اجرای تکنیک سیلان ذهن؛ اجرای مناسب تاثیر اشیاء در زندگی بشر؛ ارائـﮥ روایت‌های معاصر و نو از زندگی زنان تنها بر بستر روانی و اجتماعی کلان ‌شهرها   شایستـﮥ تقدیر دانسته است. قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـازهـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

بنیاد فرهنگی ـ مطالعاتی هوشنگ گلشیری

هیأت داوران: هلن اولیایی­نیا، شاپور بهیان، علی خدایی، مهدی ربی، فرهاد کشوری

تک­داستان­های برگزیدۀ داوران

سپس نوبت به تک­داستان­های برگزیدۀ داوران این دوره رسید. محمدحسن شهسواری، عضو کمیتـﮥ جایزه، توضیح داد که هر داستان رأی حداقل دو داور از پنج داور را کسب کرده و از هر مجموعه، داستانی که بالاترین رأی را داشته در این فهرست آمده است.

تک­داستان­های برگزیدۀ داوران بخش مجموعه­داستان اول سال 1390 به ترتیب الفبایی نام داستان­ها "احساسی که فقط یک آرایشگر می‌تواند تجربه کند" از مجموعـﮥ امروز شنبه، نوشتـﮥ یوسف انصاری، انتشارات افراز ."افیلیا افیلیا" از مجموعـﮥ تمساح بودایی نیوزلندی محبوب من، نوشتـﮥ آسیه نظام‌شهیدی، انتشارات هیلا "ایستگاه بعدی" از مجموعـﮥ آغوش سنگی دیوار، نوشتـﮥ محمد رضایی‌راد، انتشارات فرهنگ ایلیا "بگذار تصور کنم" از مجموعـﮥ قبرستان سقف ندارد، نوشتـﮥ سامان آزادی، نشر چشمه "پامزار" از مجموعـﮥ حالا یک کلاه آفتابی قرمز دارم، نوشتـﮥ عطیه جوادی راد، نشر چشمه "جایی به نام تاماساکو" از مجموعـﮥ جایی به نام تاماساکو نوشتـﮥ فلامک جنیدی، نشر چشمه "حادثه در جوکی کلاب" از مجموعـﮥ پپر و گل­های کاغذی، نوشتـﮥ مسعود میناوی، انتشارات افراز "خواهران چاه" از مجموعـﮥ خواهران چاه، نوشتـﮥ مژده ساجدین، انتشارات فرهنگ ایلیا "خواهری" از مجموعـﮥ فارسی بخند، نوشتـﮥ سپیده سیاوشی، نشر قطره و ترگمان "زنی پوشیده با گردنبند" از مجموعـﮥ پونز روی دم گربه، نوشتـﮥ آیدا مرادی آهنی، نشر چشمه "سرهنگ تمام" از مجموعـﮥ سرهنگ تمام، نوشتـﮥ آتوسا افشین‌نوید، نشر چشمه "سفر خاک" از مجموعـﮥ سفر خاک، نوشتـﮥ ابراهیم مهدی‌زاده، نشر ثالث "سگ گنده‌ی خانه‌ی آجر قرمز" از مجموعـﮥ خط فاصله، نوشتـﮥ هادی کیکاوسی، نشر چشمه "لیلاج بی ­اوغلو" از مجموعـﮥ من ژانت نیستم، نوشتـﮥ محمد طلوعی، انتشارات نشر افق

 رمان اول

برندۀ بخش رمان اول، سلمان امین ، نیز تندیس و لوح تقدیر خود همراه با جایزۀ نقدی (ده میلیون ریال) را از محمود دولت­آبادی دریافت کرد.

داستان‌نویس گرامی جناب آقای سلمان امین هیئت داوران دوازدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری رمان قلعه­مرغی؛ روزگار هرمی را به دلیل:  توفیق نسبی در خلق شخصیتی جوان از قشر فرودست جامعه با استفاده از لحن، زبان و دیالوگ­های درخور؛ کارکردموفق عنصر طنز و ایجاد موقعیت‌های کمیک در دل روایتی واقع­گرا؛ ایجاد تصاویر قانع ­کننده از منطقه­ای درجنوب شهر تهران، روابط، نوع زندگی و دغدغه‌های مردم، ونمایش ارزش‌های حاکم بر زندگی آنان؛ به­ کارگیری رویکردی مدرن در رمان ­نویسی برای پیشبرد روایت از طریق تضاد بین گفته­های شبه­ عالمانـﮥ راوی و کنش­های جنون­آمیز او  برندۀ عنوان بهترین رمان اول سال 1390 شناخته است. قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـازهـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

بنیاد فرهنگی ـ مطالعاتی هوشنگ گلشیری

هیأت داوران: فرشته احمدی، محمد حسینی، کامران سپهران، عنایت سمیعی، بهناز علی­پور گسکری

در بخش رمان اول نیز داوران یک اثر را شایستـﮥ تقدیر دانسته بودند. رضا زنگی­آبادی لوح تقدیر خود را از محمود دولت­آبادی دریافت کرد.

داستان‌نویس گرامی جناب آقای رضا زنگی­آبادی هیئت داوران بخش رمان اول دوازدهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری رمان شکار کبک را به دلیل:  تاثیر مناسب در خواننده از طریق ایجاد تصاویری در خور توجه؛ تلاش برای تبدیل طبیعت به عنصری دراماتیک از طریق فضاسازی؛ اشارۀ نمادین به ساخت و تحلیل قدرت از طریق نمایش روابط فیزیکی میان شخصیت­ها­؛ پیشبرد داستان از طریق شخصیت­پردازی با استفاده از آسیب­های روانیِ راوی  شایستـﮥ تقدیر دانسته است. قلــمتان بــر دوام بـاد تــا بـازهـم بر غـنای ادبـیـات داسـتانی فـارسی بـیفزایید.

بنیاد فرهنگی ـ مطالعاتی هوشنگ گلشیری

هیأت داوران: فرشته احمدی، محمد حسینی، کامران سپهران، عنایت سمیعی، بهناز علی­پور گسکری

عکس­ها: علی شيرخدايی سرچشمه گرفته از بنیاد گلشیری