حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۷ آذر ۶, سه‌شنبه

«هفت‌هزارتپه» به خاطر کارگران هفت‌تپه، موسیقی راک

کارگر بودم در طفولیت و خیابان‌های ایران هنوز از سنگینی بار شانه‌های کوچک‌ام ترک دارند، کارگر بودم در نوجوانی و جوانی که جاده‌های خاکی شهرهای مختلف افغانستان هنوز گرد خستگی‌هایم را بر چهره دارند، کارگرم و خیابانهای سنگ کاری شده آلمان صدایم را در حاشیه‌هایش می‌بلعد تا منعکس نشود، کارگرم چون سنگینی حجم فقر و گرسنگی و بقای جهان بر دوش کارگران است و بس..



افغانستان به خاطر ایران فریاد می‌زند؛ خواننده‌ی افغانستانی، شکیب مصدق به خاطر کارگران هفت‌تپه، موسیقی راک می‌خواند با نام: «هفت‌هزارتپه»
شکیب مصدق در توضیح آهنگ جدید خود می‌نویسد:

کارگر بودم در طفولیت و خیابان‌های ایران هنوز از سنگینی بار شانه‌های کوچک‌ام ترک دارند، کارگر بودم در نوجوانی و جوانی که جاده‌های خاکی شهرهای مختلف افغانستان هنوز گرد خستگی‌هایم را بر چهره دارند، کارگرم و خیابانهای سنگ کاری شده آلمان صدایم را در حاشیه‌هایش می‌بلعد تا منعکس نشود، کارگرم چون سنگینی حجم فقر و گرسنگی و بقای جهان بر دوش کارگران است و بس....
این آهنگ را در همبستگی با کارگران اعتصابی ایران و کارگران مهاجر در ایران آماده کردم به آرزوی همبستگی و پیروزی کارگران جهان.

خواننده و آهنگساز:شکیب مصدق 
شاعر:کامیار فکور
موزیک ویدیو ‏#هفت_هزار_تپه کاری از ‏#شکیب_مصدق خواننده معترض افغانستان در همبستگی با کارگران ایران 







هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج