حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۱ آبان ۴, پنجشنبه

مهمترین فیلم های اروتیک تاریخ سینما


تاریخچه فیلم های اروتیک
تولد سوررئالیستی.....
کلوب سینمایی کن
تاریخچه سینمای اروتیک تنها در گذار از عمل جنسی به صحنه های پوشیده، خلاصه نمی شود. سوررئالیست ها با استفاده از میلی که برای انجام عمل جنسی وجود دارد، رو به سینمای اروتیک آوردند. ازنظر آنها، میل جنسی به عنوان یک واقعیت ویرانگر در بطن سینما قرار دارد. آندره برتون در این رابطه می نویسد: "آنچه که در شیوه های سینمایی بیشتر نمود می یابد، به تصویر کشیدن قدرت عشق است." از دید او، سینما یعنی عشق، یعنی نیرویی که فرد در امیال خود دارد.
در سال ۱۸۹۶ اولین بوسه سینمایی بین "جان سی. رایس" و "مری ایروین" باعث خشم مطبوعات و محافل فکری شد.
در فیلم "سگ اندلسی" [۱۹۲۸] اولین ساخته لوئیس بونوئل، در یک صحنه "پیر بچف" سینه های "سیمون ماروی" را لمس می کند. فیلم "عصر طلایی" [۱۹۳۰] دومین ساخته بونوئل که پخش آن به مدت نیم قرن ممنوع بود، تصویر زنی را نشان می دهد که نه تنها به انجام رابطه جنسی رضایت دارد، بلکه با تمام وجود این رابطه را طلب می کند و به همین دلیل بسیار "رسواگرانه" به نظر می رسد. "لیا لیس"، بازیگر زن این فیلم، در صحنه ای انگشت پای مجسمه ای را با ولع هرچه تمام می مکد.


در فیلم "صدف و کشیش" [۱۹۲۸] ساخته ژرمن دولاک، آنتونن آرتو، فیلمنامه نویس، جنبه های اروتیک را در وحشیگری می بیند: "مرد به سوی زن حمله می کند و به شکلی وحشیانه می خواهد سینه بند او را باز کند. به محض باز کردن آن می بیند که دو صدف بجای سینه ها قرار گرفته اند."

جننه های اروتیک و شهوت گرایانه که بوسیله سانسور و به ویژه "قانون هیز" از پرداختن به آن جلوگیری می شد، همواره با هتک برخی مرسومات همراه بوده است؛ به مانند دختر جوانی که در فیلم "فراموش شدگان" [۱۹۵۱] ساخته بونوئل، در دست زدن به پستان گاو تردید می کند یا زمانی که شیر از روی ران او سرازیر می شود.
اروتیسم در ایالات متحده باعث ظهور ستارگان بسیاری شد: "گرتا گاربو"، "مارلنه دیتریش"، "ریتا هیورث"، "آوا گاردنر" و "مرلین مونرو". در هالیوود، ستاره سینما بسیار فراتر از دیگران به نظر می رسید. درواقع او زنی دست نیافتنی بود و مظهر همان عشقی بود که آندره برتون به آن اعتقاد داشت. زیباترین صحنه استریپ تیز هالیوود صحنه ای است که ریتا هیورث در فیلم "گیلدا" [۱۹۴۶] ساخته چارلز ویدور، در آن به ایفای نقش پرداخته و دست کش های سیاه خود را در می آورد.



قانون هیز در سال ۱۹۳۰ در آمریکا مطرح گردید و تنها پس از سال ۱۹۶۱ بود که قدری از سخت گیری های آن کاسته شد، ولی تا سال ۱۹۶۶ همچنان مورد اجرا بود. از سال ۱۹۶۶ به بعد، تحولاتی که در زمینه سنت ها و اخلاقیات در جامعه پدیدار شد، بازتاب خود را در تولیدات هالیوودی نشان داد.
سینمای اروتیک برای اولین بار در ژاپن متولد شد. اوایل این دوره درواقع دوران سخت سینمای ژاپن محسوب می شود. در اواسط سال های ۱۹۶۰ تلویزیون به تدریج راه خود را به منازل ژاپنی ها باز کرد، به ویژه به دلیل مسابقات المپیک تابستانی توکیو در سال ۱۹۶۴. بدین ترتیب شرکت های تولید فیلم بخش بزرگی از تماشاگران خود را ازدست دادند و به همین دلیل رو به ساخت فیلم هایی آوردند که جنبه های جنسی و خشونت آمیز در آنها لحاظ شده بود. این شروعی بود برای ژانر "پینک اگا" [به معنای "سینمای صورتی"] که فیلم های آن کم و بیش اروتیک بودند. اِگا در زبان ژاپنی به معنی سینماست. در این گونه فیلم ها اروتیسم الزاماً موضوع اصلی فیلم نبود و آلات تناسلی به وضوح به تصویر کشیده نمی شد.


کوجی واکاماتسو کارگردان ژاپنی، با ساخت ۳ فیلم در سال ۱۹۶۳ خود را به عنوان استاد مسلم این ژانر در ژاپن معرفی کرد. در سال ۱۹۶۴ فیلم "افکار پوچ" ساخته تتسوجی تاکشی، کارگردان تئاتر، منتقد و نویسنده ژاپنی، اولین فیلم پینک اگا با بودجه کلان بود. این کارگردان پس از اکران فیلم بعدی اش به نام "برف سیاه" [۱۹۶۵] ازسوی مقامات ژاپن دستگیر شد. او به کمک برخی شخصیت های سیاسی اینطور ادعا کرد که هدف اش صرفاً پرداختن به جنبه های زیبایی شناسی و هنری بوده است. او در سال ۱۹۶۷ در یک دادگاه به شدت رسانه ای تبرئه شد. او درواقع هموارکننده راه برای فیلم های بعدی در این ژانر بود. ولی محبوبیت ژانر "پینک اگا" در سال های ۱۹۸۰ به سرعت فروکش کرد.  
در ایالات متحده، فیلم پورنو "عمق گلو" [۱۹۷۲] شش سال پس از لغو قطعی "قانون هیز" به روی اکران آمد. جرارد دامیانو، کارگردان این فیلم، قبل از ساخت آن چهار فیلم سکسی ساخته بود. بودجه فیلم "عمق گلو" بین ۲۰ تا ۲۲ هزار دلار بود، ولی در حدود ۶۰۰ میلیون دلار فروش کرد. این اولین فیلم اروتیک بود که در سالن های سینمای آمریکا به نمایش درآمد. این مسأله باعث مداخله پلیس شد، سالن ها بسته شدند و در خیابان ها درگیری به وجود آمد. بازیگر مرد نقش اول فیلم نیز به ۵ سال حبس محکوم شد، ولی در دادگاه تجدیدنظر تبرئه گردید.
در اواخر سال های ۱۹۷۰، به دنبال موفقیت این فیلم و دو فیلم دیگر "شیطان در وجود خانم جونز" [۱۹۷۳] ساخته جرارد دامیانو، و "پشت در سبز" [۱۹۷۲] ساخته آرتی میچل، فیلمسازان آمریکایی به ساخت فیلم های ۳۵ میلیمتری با داستان های پیچیده تر روی آوردند تا بدین ترتیب تماشاگران بیشتری را به سینماها بکشانند. این آغاز دوران طلایی "پورنو شیک" در ایالات متحده بود که به تدریج به دیگر نقاط جهان نیز کشیده شد.

مهمترین فیلم های اروتیک تاریخ سینما




collectif
Suède
2009
Jean-Claude Brisseau
France
2008
Anatomie de l'enfer
Catherine Breillat
France
2004
Christophe Honoré
France
2003
Jean-Claude Brisseau
France
2002
Patrice Chéreau
France
2000
Romance
Catherine Breillat
France
1999
Cédric Kahn
France
1998
Joao Cesar Monteiro
Portugal
1995
Jean-Claude Brisseau
France
1989
Yojiro Takita
Japon
1986
Kiriro Urayama
Japon
1983
Shogoro Nishimura
Japon
1983
Jour de rêve 2
Tetsuji Takechi
Japon
1981
Kichitaro Negishi
Japon
1979
Robert McCallum
U.S.A.
1978
Nagisa Oshima
Japon
1978
Jim Clark
U.S.A.
1978
Nagisa Oshima
Japon
1976
Akira Kato
Japon
1975
Noboru Tanaka
Japon
1975
Emmanuelle
Just Jaeckin
France
1974
Noboru Tanaka
Japon
1973
Koji Wakamatsu
Japon
1972
Bernardo Bertolucci
France
1972
Gerard Damiano
U.S.A.
1972
Noboru Tanaka
Japon
1972
Shunya Ito
Japon
1972
Derrière la porte verte
Artie et Jim Mitchell
U.S.A.
1972
Gerard Damiano
U.S.A.
1972
Robert Mulligan
U.S.A.
1971
Shogoro Nishimura
Japon
1971
Koji Wakamatsu
Japon
1970
Anthologie du plaisir
Alex de Renzy
U.S.A.
1970
Luis Bunuel
France
1970
Koji Wakamatsu
Japon
1967
Luis Bunuel
France
1966
Koji Wakamatsu
Japon
1967
Koji Wakamatsu
Japon
1967
Tetsuji Takechi
Japon
1965
Tetsuji Takechi
Japon
1964
Luis Bunuel
Espagne
1961
Charles Vidor
U.S.A.
1946
Luis Bunuel
France
1930
Joseph von Sternberg
Allemagne
1930


هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج