حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۶ اسفند ۱۰, پنجشنبه

اعتراض ۷۰ زن مستندساز به رفتار خشونت‌آمیز با «دختران خیابان انقلاب»

در پی رفتار خشونت‌آمیز مأموران انتظامی و امنیتی ایران با زنان و دخترانی که با برداشتن حجاب خود به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند، ۷۰ زن مستندساز به رؤسای سه قوه و نمایندگان مجلس نامه‌ای نوشته و گفته‌اند از این رفتار «خشمگین و آزرده‌خاطر» شده‌اند.










در پی رفتار خشونت‌آمیز مأموران انتظامی و امنیتی ایران با زنان و دخترانی که با برداشتن حجاب خود به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند، ۷۰ زن مستندساز به رؤسای سه قوه و نمایندگان مجلس نامه‌ای نوشته و گفته‌اند از این رفتار «خشمگین و آزرده‌خاطر» شده‌اند.
اعتراض مسالمت‌آمیز یکی از «دختران خیابان انقلاب» به حجاب اجباری
اعتراض مسالمت‌آمیز یکی از «دختران خیابان انقلاب» به حجاب اجباری
آن‌ها در نامه خود گفته‌اند که به اقتضای شغل خود شاهد نابسامانی‌ها در حوزه زنان هستند و تلاش کرده‌اند که این مشکلات را بازتاب دهند. آن‌ها نوشته‌اند: «اما اکنون به شدت از رفتارهای خشونت‌آمیزِ اِعمال‌شده بر زنانی که به شکلی مسالمت‌آمیز خواهان حجاب اختیاری و حق انتخاب پوشش هستند، خشمگین و آزرده‌خاطر هستیم.»
در روزهای اخیر بر شمار زنان و دخترانی که در اعتراض به حجاب اجباری به‌شکل مسالمت‌آمیز روسری خود را بر چوب می‌گیرند و بی‌حجاب در خیابان‌ها می‌ایستند افزوده شده است. تدابیر نیروهای امنیتی برای جلوگیری از گسترش اعتراضات دختران موسوم به «دختران خیابان انقلاب» بیشتر شده و در چند نوبت آن‌ها را با ضرب و شتم دستگیر کرده‌اند.
به‌نوشته زنان مستندساز «قانون و شرع به مجریان و ضابطان آن مجوز نداده است تا با زنانی که بدون هرگونه خشونت، به حجاب اجباری که آن را ناعادلانه می‌دانند و معترض هستند، با ضرب و شتم، توهین و انتساب افتراهای ناروا برخورد کنند.»
آن‌ها نوشته‌اند: «مجریان شما در برابر دیدگان شهروندان، دختران خیابان انقلاب را از سکوهایی که برای اعتراض مسالمت‌آمیزشان انتخاب کرده‌اند، به پایین پرت می‌کنند و دست و پایشان را می‌شکنند، و حتی می‌شنویم در خفا و بازداشت آنان را کتک می‌زنند.»
مستندسازان زن این‌گونه رفتارهای خشونت‌آمیز و غیرمدنی را موجب «زیر سئوال» رفتن سران سه قوه در صحنه‌های داخلی و بین‌المللی دانسته‌ و از آن‌ها خواسته‌اند تا «تاب مخالفت‌های مدنی و صلح‌طلبانه» را داشته باشند.
مینا اکبری، پگاه آهنگرانی، شیرین برق‌نورد، لیلا نقدی‌پری و مهناز محمدی از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج