این فیلم، یک کاردستی ِ حکومتی و رانتی‌ست و کارگردان و عوامل‌اش از رانت تبلیغات حکومت و پادوهای فرهنگی-دولتی در شبکه‌های اجتماعی برخوردارند.
چرا فیلم «ابد و یک روز» یک «آشغال» است؟
نادر فتوره چی
۱-این فیلم، یک کاردستی ِ حکومتی و رانتی‌ست و کارگردان و عوامل‌اش از رانت تبلیغات حکومت و پادوهای فرهنگی-دولتی در شبکه‌های اجتماعی برخوردارند.
۲-فروش بالای این فیلم قطعا دروغ است و مثل موارد قبل با بلیط‌های نیم‌بها و تزریق پول از نهادها و «تماشاگر اتوبوسی» و حمایت ارگان‌ها به «فروش میلیاردی» رسیده است. (سهم پادوهای فرهنگی-دولتی و شبه منتقدان در «داغ» کردن این بازار کاذب ناچیزتر از آن است که منجر به فروش آن شود)
۳-هنروران طبق معمول در این کاردستی نیز در حال داد زدن و جیغ کشیدن و تکرار همیشگی خودشان هستند و به هیچ وجه چهره‌های شان «استیصال»ی که فیلم مدعی روایت آن است را بازتاب نمی‌دهد.
۴-کپسول کردن همه مصائب ارضی و سماوی(فقر، اعتیاد، مواد فروشی، ازدواج اجباری، فحشاء و...) آنهم در یک ساعت‌و‌نیم جیغ و ویغ و داد داد(تنها چیزی که هنرورها بلندند)، نشان از نگاه بچه‌گانه و پتی بورژوآیی سازنده و اسپانسرش به مسئله فقر دارد.
۵-باباکرم رقصیدن، تیکه‌های زبر و زرنگ و با ادبیات وسط شهری انداختن و ...، سطح معلومات و درک این «نابغه حکومتی» را از فقر نشان می‌دهد: احمقانه، مبتذل و سانتیمانتال
۶-حرکت شلخته و مثلا عصبی دوربین و زدن چهارتا فیلتر خاکستری و چرک، کمکی به پوشاندن وجوه مضحک روایت و واقعیتِ رانتی بودن فیلم نمی‌کند.
۷-تا زمانی که زنان در خلوت‌ترین پستو‌ها هم چهارقد به سر دارند، ادعای «بازنمایی واقعیت» مسخره است.
۸-تا آنجایی که من می‌دانم، دستکم چهار جریان سینمایی تا کنون به فرودستان پرداخته‌اند:
«هالیوود» که حتی قادر است از سانتیمانتالیسم هم «شاهکار» بیافریند: از چاپلین (پسر بچه) تا فرانک کاپرا (معجزه سیب)
«بونوئل» که نگاهی ضد هالیوودی و ضد«فرشته مهربان»ی به فقر دارد و مسئله را ساختاری می‌بیند (تریستینا و ویریدیانا و ...)
«پازولینی» که اساسا خودِ ابزار بازنمایی فرودستان یعنی «سینما» را تغییر می‌دهد (مجموعه آثار)
«نئورئالیسم ایتالیا» که به نظرم لازم نیست به نام ویسکونتی و دسیکا و یا شاهکارهایی چون «دزد دوچرخه» و«واکسی» و ...، اشاره شود.
«نابغه جوان و حکومتی» ما فعلا در حد تماشاچی فیلم‌های این چهار جریان هم نیست، چه رسد به خلق یک سینمای پنجم و یا زدن حرفی تازه و یا حتی «تقلید» خلاقانه از آنها.
۹-اگر بخواهیم پروژه «دیوار مهربانی» را جدی بگیریم و آن را واکنش حکومت و بورژوآزی نوکیسه به مسئله فقر بدانیم، «ابد و یک روز» بخش سینمایی این پروژه محسوب می‌شود.خصوصا که کانال جم هم «اسپانسر» هردوی آنهاست.
۱۰-جنبه نژادپرستانه فیلم («افغانی» ِ بدذات پولدار) هم طبیعتا 9 نکته بالا را تکمیل می‌کند: یک آشغال محض.
*فیلم را حاج عزت ضرغامی هم در خبرگزاری عزیز «فارس»، پسندیده و توصیه کرده اند.
**از اینکه نام مقدس «پیر پائولو پازولینی» را در کنار این بچه خوشگل‌های وسط شهری و رانتی آورده ام، شرمسارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر