بریده ای از رمان هرتزوگ – نوشته: سال بلو – ترجمه حمید رضا بهمن زاد
از سوی دیگر قصد ندارم وانمود کنم که موقعیت راحت و
مناسبی دارم. ما بازمانده های این دورانیم، بنابر این تئوری های پیشرفت
برازنده مان نیست. چرا که به خوبی با بهایی که پرداخت شده آشناییم. پی بردن
به این که یک بازمانده اید شما را شوکه می کند. وقتی به این برگزیدگی می
اندیشید گریه تان می گیرد، در حالی که مردگان به راه خود می روند – می
خواهید صدایشان کنید امّا آنها در توده سیاهی از چهره ها و ارواح دور می
شوند. آنها با دود دودکش های کشتارگاه ها خارج می شوند و شما را در روشنی
واضح موفقیت تاریخی – موفقیت تکنیکی غرب – رها می کنند. بعد با یک اقیانوس
خون می فهمید که توانسته اید – با شکوه و جلال و کر شده از انفجار خون
توانسته اید. ممکن است ما، انسان های مدرن (اگر چنین چیزی وجود داشته
باشد!)، از راه اتحاد در جنگ های وحشتناک، از راه فراگرفته هایمان در حماقت
وحشیانه مان در انقلاب ها، از راه قحطی های برنامه ریزی شده ایدئولوگ ها
(جانشینان مارکس و هگل و تعلیم دیدگان خِرد حیله گر)، کار تا حدودی ناممکن
را کرده باشیم. به عبارتی چیزی یاد گرفته باشیم. میدانی که زوال و نابودی
تمدن مدل عهد قدیم را دنبال نمی کند. امپراطوری های قدیمی فرو می پاشند
امّا همان قدرت هایی که زمانی به حساب می آمدند از همیشه ثروتمندتر می
شوند. نمیگویم که تأمل در باره رفاه آلمان در مجموع چیز خوشایندی است امّا
به هر حال واقعیتی است، هنوز بیست سالی بیشتر از زمانی که نیهیلیسم هیتلر
آن را ویران کرد، نمی گذرد. و فرانسه (چطور)؟ انگلستان (چی)؟ نه. تمثیل
زوال و سقوط دنیای قدیم در مورد ما صدق نمی کند. چیز دیگری در حال اتفاق
افتادن است، و آن چیز دیگر بیشتر به روشن بینی کنت (حاصل سازمان یافته
منطقی نیروی کار) نزدیک تر است تا به آراء اشپنگلر. زیان بارترین ایراد
یکسان سازی اروپای بورژوای قدیم زمان اشپنگلر، یکسان شدن متکلفانه خودِ
اشپنگلریان (۱) بود.
Herzog – Saul Bellow – 2001- p. 75
۱) Spenglers
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر