حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۲ خرداد ۲۷, دوشنبه

امروز روزی است که بعد از هشت سال می شود پشت میکروفون قرار گرفت.

به گزارش خانه سینمای ایران،رخشان بنی اعتماد،در جلسه تماشای فیلم چه خوبه برگشتی-یکشنبه 26 خرداد گفت: امروز روزی است که بعد از هشت سال می شود پشت میکروفون قرار گرفت. امیدوارم به نظر نیاید زمانی که دولت اخیر دورانش سپری شده این حرف ها را می زنم چون در طول این هشت سال هرجور که می توانستم حرف هایم را گفتم، خودم را تحریم کردم، فیلم ساختم ولی با شرایط مدیریت غیر فرهنگی که حاکم بر حوزه سینما و هنر بود فیلم نساختم. ترجیح دادم با مناسبات مدیریتی این هشت ساله فیلم نسازم. نمی خواهم بگویم این هشت سال بر ما خانواده سینما چه گذشت چون بر چه کسی نگذشت. و ملت ایران مظلومیت و بی مروتی های زیادی را تحمل کرد. خوشحالم که امروز حداقل در آغاز مقطعی هستیم که می توانیم امیدوار باشیم که این حلقه هشت ساله شکسته شود. نمی شود امروز فقط از سینما گفت، آرزو می کنم شادابی ای که از دیشب در جوان های ایرانی دیدم پایدار باشد و کام شان همیشه شیرین باشد. این رای اولی های نازنین آمدند و رای مقاومت دادند و چشم ما را روشن کردند. امیدوارم در عرصه فرهنگ و هنر هم مفری باز بشود. فیلم قصه ها را دو سال پیش ساختم و اجازه نمایش نگرفت هر چند فیلم را با شرایط موجود نساختم. من فیلم ام را بدون مجوز ساختم چون کسانی را که مجوز ساخت فیلم ها را می دادند، به رسمیت نمی شناختم.


هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج