حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۶ دی ۳۰, شنبه

خانه نیما یوشیج را تبدیل به ویرانه‌ای کرده‌اند

خانه نیما در بی کفایتی سازمان میراث می پوسد بعد خارج از ثبت می شود و به زودی ویران ....این خانه مرکز نشست و برخاست شاعران بزرگ معاصر مانند ابتهاج، اخوان، شاملو، کسرایی و حتی شهریار بوده و تنها یادگار نیما در شهر تهران است.













#خانه_نیمایوشیج در سال ۱۳۸۰، مصادف با سالمرگِ #شاعر در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد. حال، پس از گذشت ۱۶ سال، خبر‌ها حاکی از آن است که این خانه از فهرست #آثار_ملی_ایرانخارج شده و در وضعیتِ نامساعدی به سر می‌برد.

 متأسفانه اخیراً مالکان خانهٔ #نیما، به #دیوان_عدالت اداری شکایت کرده‌اند مبنی بر اینکه هیچ سند و مدرکی در خصوص اینکه این خانه متعلق به #نیمایوشیج است، وجود ندارد و از دیوان خواسته‌اند تا این خانه از فهرست آثار ملی کشور خارج شود. دادگاه هم به‌رغمِ دفاعیات سازمان #میراث_فرهنگی و موارد مندرج در پروندهٔ ثبتی و دیگر اسنادی که نشان می‌دهد این خانه، عملاً خانهٔ نیماست؛ متأسفانه به درخواستِ مالکان رأی مثبت داده و این خانه را در تاریخ ۱۵ آبان‌ماه ۱۳۹۶ از فهرستِ آثار ملی کشور خارج کرده است. 


معاون سازمان میراث فرهنگی استان #تهران ادامه داد: در رأی دیوان اینگونه آمده است که هیچ‌گونه سندِ ثبتیِ واجد ارزش قضایی در نسبتِ خانه مورد نظر، با نیما وجود ندارد و با توجه به آن، حکم خروج از ثبت صادر شده است. البته ما هنوز نمی‌دانیم که آیا دیوان عدالت اداری، پروندهٔ ثبتیِ خانه را استعلام کرده است یا خیر. این مسئله‌ مهمی است که باید مشخص شود و دیوان عدالت اداری باید به آن پاسخ دهد.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا مالکِ خانه از ورّاث نیما (و به‌طور خاص، پسر او)ست یا خیر؛ گفت: اسامی مالکان خانه به گونه‌ای است که به نظر نمی‌رسد از اقوام نیما باشند. در پرونده‌ای که پیش ماست، «شریف‌نیا» به وکالت از مالک خانه «سهرابی» به دیوان شکایت برده‌است. 

وی با اشاره به دلایل احتمالی این اقدام از سویِ مالک خانه گفت: زمین این خانه بزرگ است و در منطقه ۱ تهران واقع شده است. به همین خاطر شاید مالکان، پیگیر این موضوع هستند تا با خارج کردنِ خانه از فهرست آثار ملی، مجوز تخریب و نوسازی را از شهرداری بگیرند.


خانه نیمایوشیج واقع در محلهٔ #تجریش تهران (خیابان دازشیب، خیابان رمضانی، کوچه رهبری) است. اهالی محل می‌گویند این خانه، محل رفت‌و‌آمد معتادان شده است.

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج