حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۳ آذر ۸, شنبه

پرفورمنس و خشونت

در ساعت 11:30 صبح سه‌شنبه، "ژاکلین ترید" هنرمند پرفورمنسر 24 ساله، در ویترین مغازه‌ای مانند یک حیوان بسته شده بود. چیزی که مشاهده می‌شد استقامتی شدید در طول اجرای زنده 10 ساعته بود. 







در ساعت 11:30 صبح سه‌شنبه، "ژاکلین ترید" هنرمند پرفورمنسر 24 ساله، در ویترین مغازه‌ای مانند یک حیوان بسته شده بود. چیزی که مشاهده می‌شد استقامتی شدید در طول اجرای زنده 10 ساعته بود. ژاکلین  موضوع تست‌های آزمایشگاهی حیوانات برای استفاده‌های گوناگون از جمله صنعت آرایش را به نمایش گذاشت. تغذیه اجباری، معاینه چشم و تزریقات سخت را به معرض دید عموم گذاشت  و تمام این اعمال را بر روی بدنش انجام داد. تصاویر بی‌رحمانه بود. با این حال این ارائه کسر ناچیزی از وحشت و آزاری است که پشت درهای بسته کلینیک‌های دنیا رخ می‌دهد. ژاکلین در هر لحظه می‌توانست با ما گفتگو کند و یا بیرون بیاید. هدف نشان دادن اعتراض و کاشتن بذر مناظره‌ی عمومی است. مناظره‌ای که می‌تواند در جهت بالا بردن آگاهی باشد حیوانات آزمایشگاهی وسیله ای برای استفاده انسانی‌اند و زندگیشان را مثل سوء استفاده از یک قربانی مفقودالاثر به اتمام می‌رسانند. نتیجه این آگاهی مثبت بود زیرا عموم مردم برای مطلع شدن از اینکه این تمرینات قدیمی هنوز در حال پیشرفت‌اند و اینکه همه می‌توانیم کاری برای تمام شدن  این اعمال ناخوشایند کاری انجام دهیم، سپاسگذار بودند. این یک واقعیت اساسی برای تمام خریداران لوازم آرایش است. در تصدیق اینکه حیوانات باید صنعتی عاری از خشونت داشته باشند. ما نسخه‌ای شهوت انگیز از ظلم یا یک آزمایش شیطانی اجرا نکردیم. ما نسخه‌ای از ظلم را که همه ما در آن شریک هستیم به نمایش درآوردیم و این برای به چالش کشیدن مردان و زنان و مطلع شدن از قسمت تیره و تار صنعت زیبایی، همان چیزی که باعث شده احساس خوبی نسبت به خود و اطرافیان داشته باشیم اصرار می ورزد. این یک پرفورمنس از خشونت بود نه خشونت علیه زنان.
بازدیدکننده ها از وبلاگ این هنرمند به 5000 نفر از میان 49 کشور رسید.

مترجم همکار: فروزان حقیقی

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج