لنیر در سخنرانیای که به این مناسبت ایراد کرد، خواهان احیای اندیشه اومانیسم شد. او گفت انسان، منافع و خواستهها و نیازهایش میبایست در هر حال و در هر شرایطی فراتر از کامپیوتر و اینترنت قرار داشته باشد.
جرون لنیر از پیشگامان فضای مجازی
لنیر در سخنانش گفت: «اینترنت انباشته است از انواع نظرات کاربران، تصاویر و فیلمهای پورن و همینطور تصویر گربههای خانگی. نباید فراموش کرد که رسانهها به ویژه کتاب، بیرون از اینترنت، در دنیای واقعی میتوانند چشماندازهای تازه را فرارویمان قرار دهند.این یکی از دلایلی است که اینترنت نباید به تنها رسانه و تنها راه ارتباط ما با هم تبدیل شود.»
جرون لنیر از پیشگامان فضای مجازی به شمار میآید. اصطلاح «دنیای مجازی» برساخته اوست.
مارتین شولتز، رییس پارلمان اروپا در سخنانی گفت برای تقدیر از همه کسانی که بحث آینده بشر در عصر دیجیتال را پیش کشیدهاند، جایزه صلح ناشران آلمان به جرون لنیر تعلق میگیرد.
به گفته رییس پارلمان اروپا اندیشه لنیر در سنت اومانیسم پرورش یافته و آثار او همواره به یادآورنده این معناست که انسان هرگز نمیبایست در حد یک شیء فروبکاهد.
در بیانیه اتحادیه ناشران و کتابفروشان آلمان آمده است که جرون لنیر با خطرات جهان دیجیتال به خوبی آشنایی دارد و میداند که عصر دیجیتال اگر سلبکننده خلاقیت انسان باشد، آزادی و فردیت و جامعه باز را به مخاطره میاندازد.
در این بیانیه همچنین به کتاب «آینده به چه کسی تعلق دارد» تازهترین اثر جرون لنیر نیز اشاره شده است: «تازهترین کتاب لنیر بیانگر این معناست که در عصر دیجیتال انسان میبایست همواره مراقب باشد که آزادیاش را از او سلب نکنند و از امکانات و فنآوریهای تازه برای تحت نظر گرفتن او سوءاستفاده نشود.»
اتحادیه ناشران و کتابفروشان آلمان در این بیانیه برای حفظ حقوق فردی انسانها و ارزشهای دموکراتیک، خواهان قانونمند و ساختارمند شدن دنیای دیجیتال شده است.
«فرهنگ مجانی» به عنوان یک فریب
جرون لنیر یکی از منتقدان سرسخت اقتصاد دنیای دیجیتال است. از گفتههای مشهور او این است: «فرهنگ مجانی فریبی بیش نیست. در نهایت همیشه کسی هست که تاوان پس بدهد.»
لنیر اعتقاد دارد که اقتصاد اینترنت میبایست به گونه دیگری سامان پیدا کند. او از مخالفان سرسخت استفاده رایگان کاربران از اطلاعات موجود در فضاهای مجازیست. در مصاحبهای میگوید: «من نه منتقد فرهنگی هستم و نه نظریهپرداز اینترنت، بلکه صرفاً انسانی هستم عملگرا و اهل فکر.»
در کتاب «آینده به چه کسی تعلق دارد» او خود را یک فرد «آرمانگرا در عصر دیجیتال» مینامد. او در این اثر توضیح میدهد که چگونه اینترنت بر اساس لینکهای «یکطرفه» بنا شده و به همین جهت امکان پیگیری اطلاعاتی که به دست میآوریم وجود ندارد و در نتیجه شرکتهای بزرگ با امکانات کلان میتوانند از آن اطلاعات استفاده کنند و هردم قدرتمندتر شوند. او میگوید باید لینکها قابل پیگیری و به یک معنا «دوطرفه» باشند، و شرکتهای بزرگ حق مالکیت آثار شهروندان را به رسمیت بشناسند.
جرون لنیر در سال ۱۹۶۰ در نیویورک متولد شده است. مادر او از مهاجران اتریشی بود که در زمان نازیها از وین گریخته و به نیویورک پناه آورده بود. پدرش اوکراینی است. او در حال حاضر در شرکت مایکروسافت بر روی نرمافزاری کار میکند که میتواند حرکت اعضای بدن انسان را تشخیص دهد.
جرون لنیر
جرون لنیر که از پیشگامان فضای مجازی است، مهمترین جایزه ادبی آلمان را به دست آورد. او از مخالفان سرسخت فرهنگ رایگان در شبکه اینترنت است.
جرون لنیر در سال ۱۹۶۰ در نیویورک متولد شده است. مادر او از مهاجران اتریشی بود که در زمان نازیها از وین گریخته و به نیویورک پناه آورده بود. پدرش اوکراینی است. او در حال حاضر در شرکت مایکروسافت بر روی نرمافزاری کار میکند که میتواند حرکت اعضای بدن انسان را تشخیص دهد.
«آینده به چه کسی تعلق دارد»
در کتاب «آینده به چه کسی تعلق دارد» او خود را یک فرد «آرمانگرا در عصر دیجیتال» مینامد. او در این اثر توضیح میدهد که چگونه اینترنت بر اساس لینکهای «یکطرفه» بنا شده و به همین جهت امکان پیگیری اطلاعاتی که به دست میآوریم وجود ندارد و در نتیجه شرکتهای بزرگ با امکانات کلان میتوانند از آن اطلاعات استفاده کنند و هردم قدرتمندتر شوند. او میگوید باید لینکها قابل پیگیری و به یک معنا «دوطرفه» باشند، و شرکتهای بزرگ حق مالکیت آثار شهروندان را به رسمیت بشناسند.
جایزه ناشران آلمان
جایزه ناشران آلمان از سال ۱۹۵۰ جزو معتبرترین جوایز ادبی و فرهنگی این کشور به شمار میرود. این جایزه برای ارج نهادن به نویسنده، هنرمند یا دانشمندی در خارج یا داخل آلمان اهدا میشود که سهمی در تحقق ایده صلح ادا کرده باشد.
مبلغ این جایزه ۲۵ هزار یورو است که از سوی اتحادیه کتابفروشان و ناشران آلمان تأمین میشود.
از مشهورترین دریافتکنندگان جایزه ناشران آلمان میتوان به آلبرت شوایترز (۱۹۵۱)، هرمان هسه (۱۹۵۵)، آسترید لیندگرن (۱۹۷۸)، زیگفرید لنتس (۱۹۸۸)، ماریو وارگاس یوسا (۱۹۹۶)، یورگن هابرماس (۲۹۹۱) و اورهان پاموک (۲۰۰۵) اشاره کرد.
سال گذشته این جایزه به نویسنده منتقد کرملین، سوتلانا آلکسیویچ از روسیه سفید تعلق گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر