حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۸ آبان ۱۷, جمعه

بعد از چهل سال دوری و تبعید، هنوز گوگوش و بهروز وثوقی، معرف بخشی از فرهنگ و متعلق به خاطرات آن روزهای مردم ایران هستند.

نه پایگاه تاریخ نگاری و نه سازمان سینمایی و نه خود وزارت ارشاد در حدی نیستند که تاثیری بر محبوبیت شگرف این دو اسطوره تاریخ سینما و هنر ایران داشته باشند برعکس خوب میدانند که نزدیکی به این دو هنرمند است که برای آنان اندکی مشروعیت می آورد، گوگوش اسطوره زنان نو اندیش و پیشرو ایران است و بهروز وثوقی پدر و قیصر سینمای ایران که هر کس با اندکی پژوهش در گوشه ‌وکنار مملکت به وضوح خواهد دید که فیلمهای نیم قرن پیش بهروز وثوقی هنوز هم فرهنگ سازی می‌کند.








واکنش به نام‌های گوگوش و بهروز وثوقی در سایت تاریخ نگاری سینمای ایران
پایگاه تاریخ نگاری سینمای ایران اطلاعات برخی بازیگران پیش از انقلاب از جمله فائقه آتشین مشهور به گوگوش و بهروز وثوقی را در بخش انگلیسی این سایت ثبت و منتشر کرده که واکنش برانگیز شده است.
برخی از رسانه های ایران این حرکت را به رسمیت شناختن گوگوش و بهروز وثوقی دانسته‌اند .
و روزنامه کیهان در ایران هم به این حرکت خرده گرفته و گفته: این سازمان درحالی "فائقه آتشین" مشهور به "گوگوش" و "بهروز وثوقی" و... را به عنوان اهالی سینما مطرح و نام آن‌ها را‌ ترویج می‌کند که در کارنامه این افراد نقش مخرب فرهنگی و اخلاقی؛ کاملا بدیهی و غیرقابل کتمان است
پایگاه تاریخ نگاری سینمای ایران متعلق به سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که به منظور ثبت سوابق سینماگران ایرانی در اردیبهشت ۹۷ راه اندازی شد.

عنوان احمقانه‌ی «نقش مخرب فرهنگی و اجتماعی» را در حالی به کار می‌‌برند که یکی از این دو، سمبل موسیقی پاپ فارسی‌ست که تا ابد، هیچکس نخواهد توانست سبک و سیاق آواز خواندنش و اجرای ترانه‌هایش - که بیشترشان از بهترین‌های تاریخ موسیقی ملی ماست - را نادیده بگیرد. که اگر بگیرد کور است و متعصب و چه بدبخت.

و دیگری که فارغ از ستاره‌ی سینما بودن، در فیلم‌های جریان‌برانگیز و موج نوی سینمای آن روزهای ایران، ایفای نقش کرده و مردم او را آنقدر در آن نقش‌ها باورش کرده‌اند که بعد از چهل سال دوری و تبعید، هنوز معرف بخشی از فرهنگ و متعلق به خاطرات آن روزهای مردم ایران است.


پس حتما توقع دارن اسم خمینی و خامنه ای و دار و دستشونو توی سایت بگذارن چون این دو تا نقش‌مخرب فرهنگی نداشتن؟؟


هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج