حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۷ خرداد ۵, شنبه

حمله نیروهای امنیتی به مراسم ۵۰ سالگی کانون نویسندگان ایران

جمعه ۴ خرداد نیروهای امنیتی به خانه‌ای که قرار بود در آن مراسم ۵۰ سالگی کانون نویسندگان ایران برگزار شود یورش برده و همه وسایل، پوسترها، یادمان‌ها و لوازمی که طی یک سال زحمت و کار شبانه روزی اعضا تدارک دیده شده بود، با خود بردند.












ماموران امنیتی از برگزاری مراسم ۵۰ سالگی کانون نویسندگان ایران «جلوگیری کردند»
براساس گزارش ها ماموران امنیتی از برگزاری مراسم پنجاهمین سالگرد کانون نویسندگان ایران درروز جمعه چهارم خرداد جلوگیری کرده اند.
اکبر معصوم بیگی،عضو کانون نویسندگان ایران، درصفحات خود درشبکه های مجازی نوشت که ماموران امنیتی به خانه ای که قراربود این مراسم درآن برگزار شود، «وحشیانه یورش» برده و خیابان منتهی به خانه را مسدود کردند.
براساس این گزارش،ماموران امنیتی همه پوسترها،یادگارها،یادمان ها و لوازمی که در یک سال گذشته توسط اعضای این کانون برای این مراسم تهیه شده بود را با خود برده اند.
حسن مرتضوی،دیگر عضو کانون نویسندگان، نیز درفیس بوک خود نوشت که «حتی از یک مراسم ساده در خانه‌ای شخصی می‌هراسند».
مأموران امنیتی روز جمعه، دهم آذر ۹۶ نیز از برگزاری مراسم کانون نویسندگان ایران برای بزرگداشت علی اشرف درویشیان، داستان‌نویس و پژوهشگر حوزه ادبیات عامه، در جلوگیری کرده‌ بودند.
به جز سازمان اطلاعات سپاه پاسداران،وزارت اطلاعات دولت حسن روحانی نیز در چند سال اخیر همچنین از برگزاری نشست برخی از گروه‌های سیاسی و فرهنگی منتقد حکومت ایران از جمله جبهه ملی و کانون نویسندگان ایران جلوگیری کرده‌است.
در همین حال کانون مدافعان حقوق بشر پیش از این از حسن روحانی خواسته بود که در دوره دوم ریاست جمهوری ضمن نظارت بیشتر بر وزارت اطلاعات، در برابر «تخلف» نهادهای اطلاعاتی موازی «مقاومت» و این نهادها را به مردم «معرفی کند».
کانون نویسندگان ایران در پنجاهمین سالگرد تاسیس خود با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده که «همچنان در کار ستیز با سانسور و دفاع از آزادی بیان و متشکل کردن نویسندگان است».
این کانون روز اول اردیبهشت سال ۱۳۴۷ با امضای ۴۹ نویسنده تشکیل شد و از اعضای هیات موسس آن می‌توان به چهره‌هایی چون جلال آل‌احمد، بهرام بیضایی، داریوش آشوری، محمدعلی سپانلو و اسماعیل نوری‌علاء اشاره کرد.
کانون نویسندگان ایران طی ۵۰ سال فعالیت خود فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته که یکی از قتل محمد مختاری و محمد پوینده، دو چهره فعال کانون نویسندگان،توسط ماموران وزارت اطلاعات بود.


این قتل‌ها بخشی از جریان سرکوب مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی بود که از آن به عنوان قتل‌های زنجیره‌ای یاد می‌شود و چهره‌هایی چون داریوش فروهر رهبر حزب ملت ایران و همسر او پروانه فروهر، مجید شریف و پیروز دوانی، نویسنده و پژوهشگر و چندین نفر دیگر از دگراندیشان از قربانیان آن بودند.

در همین حال، برخی از تحلیلگران دلیل قتل علی‌اکبر سعیدی سیرجانی در جریان قتل‌های زنجیره‌ای نویسندگان و دگر اندیشان در دهه ۷۰ را نامه‌های او به خامنه‌ای می‌دانند. این نامه‌ها در زمان ارسال به رهبر جمهوری اسلامی منتشر نشدند.

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج