روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی.
بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.
و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست
اگر این شب ست
اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم
سیاهی ی تنها خود تویی
بهین شب تنها که خود می سازی و
آبها که در پای تو می خسبند
رنگ می گیرد. .
غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بیحرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه میآمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانههایش زیر لحاف تکانتکان میخورد
ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعهای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.
آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر میتواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقهشان یک دنیا خودخواهی، منفعتطلبی و ریاکاری نهفته است.
من ترجیح میدهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولتهای گوشت سویینی تاد بخورم
هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسینبرانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام بهتصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.
در بحبوحه انقلاب رومانی، ولاد پائونسکو فیلمساز، به مقام وزارت فرهنگ منصوب شد ولی فقط چند ساعت بیشتر طول نکشید.ولاد پائونسکو مالک و مدیر استودیوی فیلمسازی کاسل فیلم، در سال ۱۹۸۹ فیمساز ۳۷ ساله ای بود که در بخارست پایتخت رومانی زندگی می کرد.
در بحبوحه انقلاب رومانی، ولاد پائونسکو فیلمساز، به مقام وزارت فرهنگ منصوب شد ولی فقط چند ساعت بیشتر طول نکشید.
ولاد پائونسکو مالک و مدیر استودیوی فیلمسازی کاسل فیلم، در سال ۱۹۸۹ فیمساز ۳۷ ساله ای بود که در بخارست پایتخت رومانی زندگی می کرد.
با آغاز انقلاب در ماه دسامبر آن سال، او دوربینش را برداشت و با عجله به محل تظاهرات مردم در برابر قصر بزرگ پارلمان رفت که ساختمان اصلی حکومت کمونیستی رومانی بود.
پس از فرار نیکلای چائوشسکو، رهبر وقت رومانی بوسیله هلی کوپتر، ولاد پائونسکو به جمع معترضانی پیوست که به ساختمان پارلمان حمله کردند.
او که اکنون ۶۳ ساله است می گوید در آن لحظات وجد و امید، او و همکار فیلمبردارش "رقص شادی" کردند.
معترضانی که قصر پارلمان را تصرف کردند تصمیم گرفتند دولت جدیدی تشکیل دهند و ولاد پائونسکو که در صنعت فیلمسازی کار می کرد، به عنوان وزیر فرهنگ انتخاب شد.
اما چند ساعت بعد دولتی انتقالی رسمی تر شکل گرفت و دوران فعالیت سیاسی آقای پائونسکو حتی قبل از آنکه آغاز شود به پایان رسید. او به شغل قبلی خود در بوفتئا، استودیوی فیلمسازی دولتی بازگشت.
اما با گشایش درهای کشورهای اروپای شرقی به روی جهان خارج و مالکیت خصوصی، آقای پائونسکو در سال ۱۹۹۲ استودیوی فیلمسازی خود به نام کاسل فیلم را ثبت کرد.
کاسل فیلم به مرور یک استودیوی فیلمسازی به وسعت ۲۷ هکتار در حومه شهر بخارست ساخت که هنوز هم یکی از مراکز فیلمسازی فعال برای شرکت های سینمایی و تلویزیونی آمریکایی است.
شرکتهای فیلمسازی بزرگ از پارامونت و میرامکس گرفته تا یونیورسال و سونی، از امکانات استودیوهای کاسل فیلم در رومانی استفاده می کنند. از جمله فیلم هایی که در این استودیوها تولید شده می توان به "کوهستان سرد" و "بورات" اشاره کرد.
کاسل فیلم امکانات استودیویی فراوانی دارد از جمله نه صحنه صدابرداری، چهار صحنه فیلمبرداری دائمی، یک فضای خیابانهای شهری، یک شهر دوران غرب وحشی آمریکا و یک قلعه و روستای قرون وسطایی.
برای ولاد پائونسکو که اکنون ثروتش حدود ۱۳ میلیون دلار تخمین زده می شود، به نسبت سالهای جوانی در دوران حکومت کمونیستی تغییر بزرگی است. در سالهایی که او به عنوان کارگردان در موسسه سینمایی دولتی رومانی کار می کرد برای امرار معاش مجبور بود در کنار فیلمسازی تاکسی براند.
کشوری زیبا
معمولا گفته می شود که فرصت های خوب از دل دشواری متولد می شوند و در مورد آقای پائونسکو جنگ داخلی یوگسلاوی در دهه نود میلادی بزرگترین فرصت را فراهم کرد. در دهه نود میلادی یک گروه فیلمسازی آمریکایی در یوگسلاوی سابق که با رومانی هم مرز است مشغول ساخت فیلم بود.
با شروع جنگ در یوگسلاوی گروه فیلمسازی آمریکایی به رومانی گریخت. به گفته آقای پائونسکو آنها متوجه شدند که "رومانی کشور بسیار زیبایی است و موسسه فیلمسازی دولتی امکانات و پرسنل بسیار خوبی دارد."
گروه فیلمسازی آمریکایی پس از دیدن نمونه هایی از کار ولاد پائونسکو او را به عنوان مدیر فیلمبرداری استخدام کردند.
پس از چند فیلم موفق دیگر از آقای پائونسکو و همسرش که طراح لباس است، دعوت شد برای بررسی طرح های آینده به لس آنجلس بروند. در آن سفر به او پیشنهاد شد که امکانات و استودیوی فیلمسازی خود را دایر کند و به این شکل به ساختن فیلم های هالیوودی در رومانی کمک کند.
با حمایت هالیوود استودیوی فیلمسازی کاسل دایر شد و شروع به فعالیت کرد. در حال حاضر سالانه بین ۱۰ تا ۱۴ فیلم در این استودیود تولید می شود و در سال ۲۰۱۴ درآمد سالانه آن حدود ۵.۵ میلیون دلار بود.
بدون خون
یکی از روزهای اخیر دو بازیگر مجموعه تلویزیونی "بازی تاج و تخت" در استودیوی کاسل مشغول بازی در سریال تلویزیونی کوتاهی بودند که موضوع آن زندگی بنیانگذاران کارخانه معروف موتورسیکلت سازی آمریکایی، هارلی دیویدسون، بود.
استودیوی فیلمسازی کاسل برای کمک به آنها و سایر گروههای فیلمسازی که از خارج می آیند ۱۱۴ کارمند دائمی دارد.
اقای پائونسکو می گوید دلیل اصلی که استودیوهای آمریکایی به رومانی می آیند هزینه بسیار نازل است. به عنوان مثال مخارج یک روز فیلمبرداری در رومانی حدود ۷۰ درصد از آمریکا ارزانتر است.
با این همه او می گوید رومانی امکانات خوب دیگری هم دارد: "در حقیقت مجموعه ای که ما ارائه می دهیم شامل امکانات و استودیو، کارکنان مجرب و یک کشور بسیار زیبا، مثل کوهستانهای کارپات ، دلتای رود دانوب و یا ترانسیلیوانیا است."
از نظر نوع فیلم هایی که استودیوی کاسل در تولید آنها مشارکت می کند آقای پاونسکی می گوید خوشبختانه هالیوود برخلاف گذشته فقط به دنبال ساختن فیلم های دراکولایی نیست. به گفته او سینمای رومانی برای فیلم هایی که در مورد دراکولا ساخته می شد ارزش چندانی قایل نبود و آنها "به نوعی کفر تلقی می شدند."
آقای پائونسکو در مورد سلیقه شخصی خود می گوید:"به دیدن خون و خونریزی در فیلم علاقه ای ندارم، دوست ندارم زجر کشیدن مردم را ببینم. ولی در عین حال از فیلم های کمدی هم چندان خوشم نمی آید. فیلم هایی را تماشا می کنم که جوایز مهمی دریافت کرده اند و یا حداقل نامزد دریافت جایزه شده اند."
تاکنون تعداد زیادی از ستاره های هالیوودی از جمله نیکلاس کیج، گلن کلوز، شارون استون، کوین کاستنر و استیون سیگال در فیلم های استودیودی فیلمسازی کاسل بازی کرده اند. ولی ظاهرا او بیش از هر بازیگر دیگری تحت تاثیر نیکول کیدمن قرار گرفته است.
او می گوید در نگاه اول نیکول کیدمن "مثل یک مجسمه بلورین غیرقابل دسترس به نظر می رسد" ولی بعد از صبحت کردن با او متوجه شدم که او "حتی از من هم معمولی تر است".
با توجه به ادامه موفقیت استودیوی فیلمسازی کاسل بعید است آقای پاونسکی هیچگاه مجبور شود به کار تاکسیرانی برگردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر