خبرگزاری ایرنا نیز به نقل از مسوولان بیمارستان پارس در تهران، خبر درگذشت خانم بهبهانی در بامداد سه شنبه را تایید کرده است.
سیمین بهبهانی که به علت مشکلات تنفسی و قلبی در بیمارستان بستری بود، از پانزدهم مرداد در کما به سر می برد.
خانم بهبهانی در بیست و هشتم تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمده بود.
او اولین شعرهای خود را در سال ۱۳۲۰ و در ۱۴ سالگی سرود. شعرهای نخستینش در روزنامه نوبهار با مدیریت ملک الشعرا بهار منتشر شد.
مجموعه اشعار "جای پا" (۱۳۳۵)، "چلچراغ" (۱۳۳۶)، "مرمر"(۱۳۴۲) و "رستاخیز" (۱۳۵۲) از جمله آثار او پیش از انقلاب ایران است.
خانم بهبهانی از اواخر دهه چهل و در اوایل دهه پنجاه خورشیدی، به همکاری با شورای موسیقی رادیو و تلویزیون ایران پرداخت و بیش از ۳۰۰ ترانه سرود که اغلب با آهنگ های آهنگسازان بزرگ دوران و خوانندگان نامدار وقت اجرا شدند.
نخستین مجموعه اشعار او پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۶۰ با عنوان "خطی ز سرعت و از آتش" منتشر شد که تحت تاثیر حوادث انقلاب، فضایی متفاوت از آثار گذشته او داشت. او دو سال پس از آن "دشت ارژن" را منتشر کرد.
"سه تار شکسته" و "یک دریچه آزادی" از دیگر آثار سیمین بهبهانی است.
خانم بهبهانی در سال ۲۰۰۹ جایزه سیمون دوبوار برای آزادی زنان را از آن خود کرد.
او همچنین در سال ۲۰۱۰ زمانی که قصد شرکت در مراسمی به مناسبت روز جهانی زن در شهر پاریس را داشت،اجازه خروج از ایران را نیافت.
او در آن زمان در گفتگویی با بی بی سی فارسی درباره جلوگیری از خروجش گفت وقتی همه کارهای مربوط به پروازش انجام شده بود و قصد سوار شدن به هواپیما را داشته، او را صدا می زنند و پس از گرفتن گذرنامه اش ، به او نامه ای می دهند که برای گرفتن گذرنامه به یکی از شعبه های دادگاه انقلاب مراجعه کند.
خانم بهبهانی که عضو کانون نویسندگان ایران است، در سال های اخیر، انتشار آثارش با محدودیت های زیاد روبه رو شده و مورد انتقاد رسانه های نزدیک به حکومت ایران قرار داشته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر