ژان‌لوک گدار برای پخش فیلمش به کن نیامد و به‌جای آن نامه‌ای تصویری که یک ویدئوی ۸ دقیقه‌ای است برای تیری فرمو و ژیل ژاکوب دبیر و رئیس جشنواره کن امسال فرستاد. گدار نامه‌اش را چنین آغاز کرد: «رئیس و دبیر محترم جشنواره٬ دوستان عزیزم یک‌بار دیگر از اینکه مرا به کن دعوت کردید متشکرم٬ ولی می‌دانید که من دیگر در موقعیتی که تصور می‌کنید نیستم.»
ژان‌لوک گدار برای پخش فیلمش به کن نیامد و به‌جای آن نامه‌ای تصویری که یک ویدئوی ۸ دقیقه‌ای است برای تیری فرمو و ژیل ژاکوب دبیر و رئیس جشنواره کن امسال فرستاد. گدار نامه‌اش را چنین آغاز کرد: «رئیس و دبیر محترم جشنواره٬ دوستان عزیزم یک‌بار دیگر از اینکه مرا به کن دعوت کردید متشکرم٬ ولی می‌دانید که من دیگر در موقعیتی که تصور می‌کنید نیستم.» صدای لرزان گدار بر روی تصاویر آرشیوی مختلف به چند فصل تصویری با نامهائی نظیر فرلیمو( جنبش آزادی خواهی موزامبیک)٬ لمی کاشن( مأمور مخفی جهان دیزتوپیائی آلفاویل)٬ هانا‌آرنت( متفکر و نظریه‌پرداز آلمانی-آمریکائی)٬ کوردلیا( یکی از شخصیتهای نمایشنامه شاه لیر) و هنری پنجم شکسپیر و….ختم می‌شود و بدین ترتیب فیلم به یک مانیفست تبدیل می‌شود. فصلهای فیلم بخشهائی از فیلمهای مختلف هستند٬ مثلاً فصل هانا آرنت بخشهایی از فیلم«ماهنوز اینجا هستیم»٬ ساخته آن ماری میویل است که گدار در آن مقابل عکس هانا‌ارنت می‌نشیند و مونولوگی در باب توتالیتاریسم و انسان دارد و سپس در فصل کوردلیا بخشهائی از فیلم «شاه‌لیر» ساخته خود ژان‌لوک گدار نمایش داده‌می‌شود. گدار در انتها با پخش صدای خود بر روی تصاویر قدیمی از سینمای کلاسیک در فصلی به نام کوبا از وجود هر نوع دیالوگی در دنیا قطع امید می‌کند و فیلم با موزیک Take this waltz لئونارد کوهن بر روی تصاویر جنگ و انفجار یه پایان می‌رسد.
ترجمه متن کامل نامه به این شرح است(ترجمه از سارا سمیعی):
رییس گرامی، مدیر عزیز و رفقای عزیز قدیمی!
یک بار دیگر از شما تشکر می‌کنم که مرا دعوت کردید تا از میان رمه‌ها با اندکی سردرگمی، ثانیه‌ای یک‌بار از شکوه و عظمت ۲۴ پله‌تان بالا روم.
اما می‌دانید که من مدت‌هاست دیگر بازیگر فیلمهای خود به حساب نمی‌آیم، بنابراین دیگر آنجایی نیستم که شما تصور می‌کنید هنوز هستم.
در حقیقت من راه دیگری در پیش گرفته‌ام و سال‌ها و گاه ثانیه‌هاست که در فضاهایی دیگر سکنی گزیده‌ام، تحت حمایت کتاب حکمت غریبی که زمزمه می‌کند: آنچه تا کنون بوده، همان خواهد بود. بله من از این پس، همان‌جا خواهم رفت که تاکنون بوده‌ام…
بنابراین رفقای عزیز! می‌بینید که به دلیل حضور در جایی دیگر به جز اینجا، قادر نخواهم بود روز ۲۱ مه به شما بپیوندم. از سوی دیگر این یک فیلم نیست، هرچند که برای من بهترین باشد، اما رییس عزیز جشنواره! این فیلم، تنها والس ساده ای‌ست که آرزو دارم با شنیدن‌اش در آن راکوردی درست/نادرست بیابید که با سرنوشت بعدی شما هماهنگ باشد.
با مهر و دوستی
ژان-لوک گدار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر