پرویز قلیچ‌خانی، مدیرمسئول و سردبیر نشریه آرش، نشریه‌ای که در خارج از ایران منتشر می‌شود، در یادداشتی که در شماره آخر این نشریه آمده، گفته است که این شماره آخرین شماره آرش خواهد بود .
به‌گفته مدیرمسئول و سردبیر نشریه آرش، این نشریه با انتشار شماره ۱۱۰ خود دیگر منتشر نخواهد شد.
پرویز قلیچ‌خانی، مدیرمسئول و سردبیر نشریه آرش
پرویز قلیچ‌خانی، مدیرمسئول و سردبیر نشریه آرش، نشریه‌ای که در خارج از ایران منتشر می‌شود، در یادداشتی که در شماره آخر این نشریه آمده، گفته است که این شماره آخرین شماره آرش خواهد بود .
شماره ۱۱۰ نشریه آرش که تاریخ بهمن‌ماه ۱٣۹۲ (فوریه ۲۰۱۴) را دارد به شکنجه و اعدام در ۳۵ سال حکومت اسلامی ایران پرداخته است.
پرویز قلیچ‌خانی که زمانی یکی از چهره‌های نامدار فوتبال ایران بود در شماره آخر آرش نوشته است: “زمانی که فوتبال بازی می‌کردم، معتقد بودم برای ماندگار شدن در تاریخ هر ورزشی، انتخاب لحظه خداحافظی از بازی، مسئله‌ای بسیار مهم است؛ و هنر در این است که تا وقتی هنوز در کیفیت بالایی قرار داری، بتوانی زمین بازی را ترک کنی. من در ٣٣ سالگی با آن که هنوز نیمکت‌نشین نشده بودم، بی هیچ ادعایی و بی بازی خداحافظی، با فوتبال وداع کردم. در این‌جا نیز می‌خواستم تعطیلی آرش نه از سر ناچاری که بر مبنای انتخابی آگاهانه صورت گیرد.”
انتشار نشریه آرش ۲۳ سال پیش، در بهمن‌ماه ۱٣۶۹ (فوریه ۱۹۹۱)، در پاریس آغاز شد.
قلیچ‌خانی گفته است: “از ابتدای تولد آرش، با این هدف دست به انتشارش زدم تا جنس دیگری از صداهای تبعید باشد؛ منعکس‌کننده نظرات، دردها، تحلیل‌ها و عکس‌العمل‌ها در مورد تغییرات درون ایران. می‌خواستم نگاه به ایران و تغییرات جاری در وطنم، در این نشریه بازتاب داشته باشد؛ بی‌آن که ادعای رهبری نظرات و تغییرات واقع در ایران را داشته باشیم. می‌خواستم تا حد امکان پلی باشیم بین روشنفکران داخل و خارج.”
سردبیر آرش ضمن اشاره به بحران نشریات کاغذی در عصر دیجیتال و رواج اینترنت، افزوده است که تصمیم تعطیلی آرش برایش “بسیار سخت” بوده اما، از آن‌جا که “دوران بازنشستگی” فرا رسیده، با “کمال آگاهی” این صحنه را ترک می‌کند.
پرویز قلیچ‌خانی اظهار امیدواری کرده است که نسل جدید بتواند با تکیه بر تحولات تکنیکی موجود “همواره و پیگیرانه بر خواسته‌های بر حق سیاسی و اجتماعی خود پای بفشارد و با استفاده از همه امکانات، حضور خود را در صحنه‌های مختلف دادخواهی و عدالت‌طلبی دائمی کند.”
نشریه آرش از همان نخستین شماره‌اش تلاش کرد تلفیقی میان یک نشریه سیاسی و اجتماعی و یک نشریه ادبی به‌وجود آورد و در همه این سال‌ها به‌رغم مشکلات نشر و پخش یک نشریه فارسی‌زبان بازتاب‌دهنده ادبیات و هنر تبعیدی بوده است و در همان حال مهم‌ترین گفتمان‌ها و بحث‌های سیاسی در محافل و احزاب چپ را بازتاب داده است.
فصل‌نامه آرش به این ترتیب از نمونه‌های منحصر به‌فرد روزنامه‌نگاری تاریخی با تأکید بر رویدادهای نهضت چپ، چه در عرصه اندیشگی و چه در قلمرو هنر و ادبیات به‌شمار می‌آید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر