حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۲ تیر ۱۸, سه‌شنبه

گزارش تصویری: همسران دیکتاتورها چه کسانی هستند؟

دیکتاتوری گویی برای اغلب مردم، با چهره مردانی گره خورده است که در مصدر امور قرار گرفته و تیغ برمی کشند و مخالفین خود را حبس، تبعید یا سربه نیست می کنند. اما این فقط روی داستان است. روی دیگر زنانی هستند که گاه فرمان قتل و تبعید و زندان از لابه لای سخنان و دل فریبی های آنان بیرون می آید و صادر می شود. کسانی که صبح تا شام رفتار معشوق و همسر خود را رصد می کنند بی این که مانع مردم فریبی آنان شوند. در زیر مجموعه ای از عکس هایی را خواهید دید که متعلق به این دسته از زنان است.



   چند روز است که رسانه های گروهی جهان در حال گمانه زنی در این خصوص هستند که چه کسی همسر "کیم جونگ ایل" رهبر کره شمالی شده است. یادآور می شود چند روز قبل تلویزیون کره شمالی گزارش داد کیم جونگ ایل به همراه رفیق "لی سول جو" همسر خود به پارک تفریحات رفته است.


 همسر دیکتاتور بودن کار دشواری است. سرنوشت "نادژدا آلیلویوا" همسر دوم "یوزف استالین" رهبر شوروی حاکی از این امر است. وی پس از 14 سال زندگی با استالین خودکشی کرد. در عکس: نادژدا آلیلویوا را به همراه واسیلی پسرش می بینیم.



   "یوا براون" در اوایل سال 1932 معشوقه هیتلر شد. وی در 29 آوریل سال 1945 رسما با دیکتاتور آلمان ازدواج کرد و این زن و شوهر روز بعد خودکشی کردند.


    "راکل موسولینی" مدت 30 سال همسر رهبر دولت فاشیستی ایتالیا بود.


   "کارمن پولو" در دوره حکومت استبدادی "فرانچسکو فرانکو" در اسپانیا دارای نقش مهمی در حیات اجتماعی ـ سیاسی کشور خود بود.



  "آگوستو پینوشه" دیکتاتور شیلی در سال 1943 با "لوسیا ایریارت رودریگز" دختر 20 ساله ازدواج کرد. پس از مرگ پینوشه رسانه ها فقط یکبار لوسیا را در سال 2007 به خاطر آوردند که این زن بیوه 84 ساله و 5 فرزند وی به اتهام حیف و میل اموال دولتی و اختلاس 27 میلیون دلار بازداشت شدند.

"جیانگ چین" معشوقه و سپس همسر "مائو تسه تونگ" رهبر کمونیست های چین بود.




  "خیو پاناری" (در عکس سمت چپ) اولین همسر "پول پوت" رهبر رژیم چپ گرای افراطی "خمرهای سرخ" در کامبوج بود.

  "ساجده طلفاح" همسر اول "صدام حسین" دیکتاتور اعدام شده عراق که دختر عموی وی بود.


    "سارا امین" 5 مین همسر "عیدی امین" رییس جمهور سابق اوگاندا که یکی از خشن ترین رژیم های استبدادی در آفریقا را بوجود آورد.

هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج