چهارپاره – 82 / فضای اسلامی
(1)
یک مقام ارشد نظامی همین چند روز قبل گفته
که «امروز در جامعه ما فضای اسلامی حاکم نیست و فضای غیر اسلامی روزبروز افزایش می‌یابد
که در این خصوص کارهای فرهنگی ایجابی و بخشی سلبی لازم است.»(+)
.
قطعا منظور این فرمانده سپاه این نبوده
که تا پیش از این کاری برای حاکمیت فضای اسلامی در جامعه انجام نشده.
.
(2)
احمدی نژاد در سخنرانی دیروزش در جمع کارگزاران
نظام با تأکید بر افزایش توجه دولت به بخش فرهنگ، به افزایش 9.3 برابری بودجه عمومی
فرهنگ و 27.6 برابری بودجه حوزه دین اشاره کرد(+). پیشتر معاون بودجه معاونت برنامه
ریزی و نظارت راهبری ریاست جمهوری، گفته بود: «در سال ۱۳۸۳، ۸۳ میلیارد تومان به حوزه
دین کمک شد اما امروز (در سال ۹۱) این رقم به پنج هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان رسیده است.»
گذشته از اتصال دستگاه های متعدد و عریض
و طویل فرهنگی حکومتی به منبع لایزال بیت المال، تقریبا تمام ابزار تربیتی و فرهنگی
ِ از پیش موجود و همچنین ابزار خلق شده بعد از انقلاب، تحت اشراف کامل حاکمیت اسلامی
بوده است؛ آن هم نه یک سال و دو سال؛ بلکه سه دهه: از خطابه های نماز جمعه و منابر
مساجد کوچک و بزرگ گرفته تا سازمان معظم صدا و سیما و روزنامه ها و مجلاتی که مستقیم
از بیت المال ارتزاق می کنند و مدیران شان نه خوف توقیف و لغو مجوز دارند و نه دغدغه
آگهی و تامین معاش، از وزارت آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات
اسلامی و جهاد دانشگاهی و نهادهای نمایندگی رهبری در دانشگاه ها و واحدهای عقیدتی سیاسی
نیروهای نظامی گرفته تا پایگاه های بسیج در همه گوشه و کنار محلات و دانشگاه ها و کارخانه
ها و صنوف و حوزه های علمیه، از سیطره بر ابزار فیلترینگ در دنیای اینترنت گرفته تا
ایجاد لوازم بر کندن دیش های ماهواره از پشت بام خانه ها، تا حتی نامگذاری میدان ها
و خیابان ها و بردن و آوردن مجسمه ها و تمثال ها، از مجازات برای بدحجابی و ممنوعیت
کراوات در مثلا عکس های گواهینامه ها و قس علیهذا. کار البته تا جایی پیش رفته که یکی
از سفیران مشهور و گشاده دست فضای اسلامی در سه دهه گذشته، حجت الاسلام قرائتی، به
راحتی می گوید: «من 33 سال در صدا و سیما هر پنجشنبه برنامه داشتم و یک شب هم این برنامه
تعطیل نشده است هیچ کتابی هم مطالعه نمی‌کنم اگر شما تفسیر قرآن را بخوانید بی‌نیاز
می‌شوید، هر چه که بخواهید در قرآن هست.»(+)
.
اما حاصل این همه چه بوده؟ که «امروز در
جامعه ما فضای اسلامی حاکم» نباشد؟ و تازه «فضای غیر اسلامی روزبروز افزایش» یابد؟
.
(3)
فرزند آیت الله خزغلی خاطره معروف و شیرینی
دارد. نوشته که «به زیارت ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا (ع) رفته بودم، پیرمردی فرزانه
از تجار قدیم خوزستان مرا دید، خاطره ای جالب از 40 سال قبل نقل می کرد، او می گفت:
40 سال قبل پای منبر پدرت (حضرت آیت الله خزعلی) در آبادان بودم، به فاصله کمی از مسجد
کاباره و کازینو بود و جمعی از جوانان به میگساری و لهو و لعب و قمار مشغول بودند،
حضرت آیت الله بر فراز منبر با اشاره به انحراف جوانان فرمودند : «اگر 24 ساعت رادیو
تلویزیون را به ما بدهند خواهید دید که چگونه این جوانان را تربیت و اصلاح می کنیم.»
سپس آن پیر فرزانه گفت: «به پدر بگویید هنوز 24 ساعت نشده است؟»(+)
.
(4)
اشکال هر جا هست، در کمبود بودجه و تشکیلات
و سازمان هایی که این بودجه ها را می بلعند، نیست؛ در کم بودن برنامه ریزی های کوتاه
مدت و میان مدت و بلند مدت سلبی و ایجابی هم نیست. یک عنصر معنوی این وسط گم است که
هر چه فضای اسلامی مورد نظر آن فرمانده ارشد نظامی به پیکره جامعه، پیوند زده شده
(با اتکای به بودجه ها و ابزارها)، باز جامعه در نهایت بعد سه دهه، روشن کرده که مقاومت
موفقیت آمیزی علیه آن فضا داشته است.
.
اسم آن عنصر معنوی که نه این همه به بودجه
نیاز دارد و نه این همه ابزار، و حالا ظاهرا نیست، می دانید چیست؟
.
فروغ سال ها قبل گفته بود:
خورشید مرده بود
و هیچکس نمی دانست
که نام آن کبوتر غمگین
کز قلبها گریخته، ایمانست(+)
.
.
.
(سرچشمه گرفته از راز سر به مُهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر