خوان گلمَن، شاعر نامدار آرژانتینی، برنده جایزه ادبی “سروانتس” در سال ۲۰۰۷ و کسی که سال‌ها علیه دیکتاتوری نظامی آرژانتین مبارزه کرد، روز سه‌شنبه ۲۴ دی‌ماه (۱۴ ژانویه) در ۸۳ سالگی، در مکزیک درگذشت.
توییتر سه پنج را به دوستان خود اضافه کنید
خوان گلمَن، شاعر نامدار آرژانتینی، برنده جایزه ادبی “سروانتس” در سال ۲۰۰۷ و کسی که سال‌ها علیه دیکتاتوری نظامی آرژانتین مبارزه کرد، روز سه‌شنبه ۲۴ دی‌ماه (۱۴ ژانویه) در ۸۳ سالگی، در مکزیک درگذشت.
خوان گلمن
به‌گزارش خبرگزاری فرانسه، خوان گلمن پس از یک دوره طولانی تبعید از ۲۰ سال پیش در مکزیک زندگی می‌کرد. مهاجرت وی به‌دلیل کودتای نظامی آرژانتین در سال ۱۹۷۶ بود.
رافائل تُوار، رئیس شورای ملی فرهنگ و هنر مکزیک در صفحه توئیتر خود نوشت: “خوان گلمن، شاعر روح مکزیکی، شاعر بزرگ، درگذشت. درگذشت وی را به نزدیکانش تسلیت می‌گویم.”
خوان گلمن یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان زبان اسپانیایی و یکی از خستگی‌ناپذیرترین مبارزان ضددیکتاتوری در آمریکای لاتین بود
روزنامه مکزیکی “میلنیو” که خوان گلمن به‌طور منظم در ستون هفتگی آن قلم می‌زد، بدون اشاره به دلیل مرگ این شاعر اعلام کرد که گلمن در خانه خود دیده از جهان فروبست.
خوان گلمن یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان زبان اسپانیایی و یکی از خستگی‌ناپذیرترین مبارزان ضددیکتاتوری در آمریکای لاتین بود.
او بیش از ۲۰ جایزه ادبی، از جمله جایزه ادبی “سروانتس”، معتبرترین جایزه ادبی جهان اسپانیایی‌زبان را در سال ۲۰۰۷ و ﺟﺎﯾﺰه ﺷﻌﺮ ﻣﻠﮑﻪ ﺳﻮﻓﯿﺎ، ﯾﮑﯽ از ﺟﻮاﯾﺰ ﻣﻌﺘﺒﺮ ادﺑﯽ در عرصه ﺷﻌﺮ را در سال ۲۰۰۵ به دست آورد.
خوان گلمن پسر یک خانواده مهاجر اوکراینی بود و در بوئنوس آیرس متولد شد. او با وجود محرومیت‌های مادی توانست با خواندن آثار کلاسیک ادبیات اسپانیایی، از جمله آثار گارسیلاسو، کِوِدو، گانگورا، لوپه د وگا و آثار شاعر روسی الکساندر پوشکین، دنیای ادبی خود را شکل بخشد.
او در سال‌های دهه ۱۹۵۰ جزو شاعران کمونیست بود که گروهی را با هم تشکیل داده بودند و شعرهای خود را منتشر می‌کردند.
خوان گلمن در کنار گابریل گارسیا مارکز، نویسنده نامدار کلمبیایی
گلمن که عضو حزب کمونیست آرژانتین بود و مدتی را نیز در دوران حکومت خوزه ماریا گیدو در زندان به‌سر برد در سال‌های آغاز دهه ۶۰ از حزب کمونیست بیرون آمد و با جوانانی که از این حزب خارج شده بودند یک گروه چپ غیرسنتی ادبی به نام “بیان جدید” تشکیل داد.
در سال ۱۹۶۶ خوان گلمن به روزنامه‌نگاری روی آورد و در سال ۱۹۶۹ سردبیر مجله “پانوراما” شد. در سال‌های ۱۹۷۳-۱۹۷۱ دبیر تحریریه و مدیر مکمل بخش فرهنگی روزنامه “اُپینیون”، در سال‌های ۱۹۷۴-۱۹۷۳ مدیر تحریریه مجله “کریسیس” و در سال ۱۹۷۴ نیز سردبیر روزنامه “نُتیسیاس” شد.
در دوران حکومت دیکتاتوری نظامی آرژانتین (۱۹۸۳-۱۹۷۶) زندگی او با تبعید و اندوه عجین شد.
قتل سیاسی پسر ۲۰ ساله خوان گلمن در دوران حکومت دیکتاتوری نظامی و ناپدید شدن دخترخوانده ۱۹ ساله‌اش تأثیر عمیقی بر او گذاشتند
او پس از کودتا مدت کوتاهی به‌شکل مخفیانه در آرژانتین ماند اما بعد دوران تبعید طولانی وی در رُم، مادرید، ماناگوا، پاریس، نیویورک و مکزیک آغاز شد.
قتل سیاسی پسرش مارسلو ۲۰ ساله و ناپدید شدن دخترخوانده‌اش، ماریا کلودیا گارسیا در ۱۹ سالگی تأثیر عمیقی بر او گذاشتند.
ماریا کلودیا گارسیا در سال ۱۹۷۶ در حالی که باردار بود در بوئنوس آیرس ربوده و به اوروگوئه منتقل شد. انتقال وی به اوروگوئه در چارچوب “عملیات کُندور” بود، برنامه‌ای که توسط دیکتاتورهای آمریکای لاتین برای سرکوب مخالفان در سال‌های دهه ۱۹۷۰ در سطح بین‌المللی طرح‌ریزی شده بود. بعدها فرزند ماریا کلودیا گارسیا به‌طور غیرقانونی به خانواده یک پلیس اوروگوئه‌ای سپرده شد.
خوان گلمن هرگز اثری از دخترخوانده‌اش نیافت اما مبارزه ۴۰ ساله او برای یافتن فرزند دخترخوانده‌اش سرانجام در سال ۲۰۰۰ به ثمر نشست. فرزند ماریا کلودیا گارسیا که دیگر دختر جوانی بود تصمیم گرفت نام واقعی والدین خود را انتخاب کند.
شعرهای خوان گلمن بیشتر درباره رنج گم‌گشتگی در حکومت دسیسه‌گران نظامی، تجربه‌های تلخ‌اش در این حکومت و درباره خانواده و کشورش است.
او از سال ۱۹۵۶ بیش از ۴۰ کتاب شعر و اثر ادبی درباره شعر نوشت. از کتاب‌های شعر خوان گلمن، می‌توان به “بازی که ما می‌کنیم” و “زیر باران یکی دیگر” اشاره کرد.
خوان گلمن عاشق فوتبال و کافه‌نشینی بود و بیلیارد و زنان و موسیقی را دوست داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر