حرکت در سطح

  • من را فرانسوی ببوس

    روايتی است از زير گلو تا پشت گردن که آيه هايش به خط نستعليق آمده اند. رنگ پريده از خواب های غمگين. شصت و يک سوره از تورات تنی. بخش شعرها به عنوان "من را فرانسوی ببوس" عاشقانه هايى ست همراه با واکنش های سياسی و اجتماعی. شعرها سايه هايی هستند، افتاده روی قبرها با تابوت های آماده، رو به درخت های خشک شده ، رو به آدم های خشک شده ، رو به آهن های به کار رفته در تن. بغلشان رفت به آغوش، بغلشان کنيد. بغلشان کنيد.

    • این برنامه شعر خوانی هوشنگ چالنگی POEM

      و گزارش این علف بی رنگ به همراه تو این گونه ست اگر این شب ست اگر این نسیم به همراه تو نواده ی خوابالود هم سیاهی ی تنها خود تویی بهین شب تنها که خود می سازی و آبها که در پای تو می خسبند رنگ می گیرد. .

    • گفتگوی رادیویی با رضا قاسمی

      غلطید به پهلوی راست. مدتی همینطور بی‌حرکت ماند؛ خیره به نور ملایمی که از پنجره رو به کوچه می‌آمد. دستش را از زیر لحاف بیرون آورد و چراغ را خاموش کرد. شانه‌هایش زیر لحاف تکان‌تکان می‌خورد

    • عدوی تو نیستم من، انکار توام

      ناما جعفری، شاعر ایرانی، در مجموعه‌ای با عنوان «تجمع در سلول انفرادی» کوشیده است تجربۀ پرورده و بالیده شدن اندیشه و عاطفۀ شاعران ایرانی را در برخورد به فرایافت پیکار مدنی نمایش دهد.

    • من یک ادوارد دست قیچی هستم ای تیم برتون لعنتی

      آدم به دوستی این موجودات عجیب، اما معصوم و صادق بیشتر می‌تواند اعتماد کند تا کسانی که پشت علاقه‌شان یک دنیا خودخواهی، منفعت‌طلبی و ریاکاری نهفته است. من ترجیح می‌دهم در آن قلعه گوتیک با ادوارد دست قیچی زندگی کنم، از رولت‌های گوشت سویینی تاد بخورم

    • چشمان کاملاً باز استنلی کوبریک

      هفت سال بعد، «کوبریک» فیلم تحسین‌برانگیز «غلاف تمام فلزی» را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر کشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال ۱۹۹۹ و با فاصله ۱۲ سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ «چشمان کاملا بسته» با بازی «تام کروز» و «نیکول کیدمن» که از جشنواره ونیز موفق به کسب جایزه شد.

۱۳۹۳ شهریور ۳, دوشنبه

آخرین وضعیت رضا براهنی از زبان پسرش

هنوز کاراکتر و شخصیت رضا براهنی پابرجاست. پدرم الآن تقریبا 80 سال سن دارد و به عنوان یک آدم مسن توجه‌های خاص خود را می‌طلبد. حافظه کوتاه‌مدتش دچار خلل شده است، ولی فعلا هیچ‌کس نمی‌تواند قاطعانه درباره آن نظر بدهد.










پسر رضا براهنی درباره آخرین وضعیت جسمی و همچنین فعالیت‌های این شاعر و نویسنده توضیح داد.
اُکتای براهنی در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: هنوز کاراکتر و شخصیت رضا براهنی پابرجاست. پدرم الآن تقریبا 80 سال سن دارد و به عنوان یک آدم مسن توجه‌های خاص خود را می‌طلبد. حافظه کوتاه‌مدتش دچار خلل شده است، ولی فعلا هیچ‌کس نمی‌تواند قاطعانه درباره آن نظر بدهد.

او در ادامه گفت: از الآن زدن وصله «آلزایمر» به رضا براهنی سنگدلانه است. البته او مشکلاتی هم دارد و ما نگرانیم. من به عنوان پسرش از راه دور نگرانم و مثلا به او می‌گویم برنامه‌هایش را بنویسد تا فراموش نکند.
پسر براهنی با بیان این‌که او همچنان فعال است گفت: همین اواخر برای درگذشت سیمین بهبهانی پیامی فرستاد که در شبکه‌های مجازی منتشر شد. این طرف آن طرف هم برای سخنرانی می‌رود. در حال حاضر به جمع و جور کردن چیزهای خیلی زیادی که در طول زندگی نوشته مشغول است که در داخل هم سعی می‌کنیم منتشر شوند. بخش اعظم فعالیتش هم روی شعر است. از طرفی کارهای زیادی دارد که برای چاپ در اختیار من است و همه را در 18 سال دوری از ایران انجام داده است.
به گفته او، براهنی این اواخر تمام شعرهایش را در استودیو خوانده که قرار است برای گرفتن مجوز به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برود و شعرخوانی‌اش با صدای خودش منتشر شود.
اُکتای براهنی درباره وضعیت زندگی رضا براهنی نیز گفت: پدرم با خانواده یعنی مادر و برادرهایم در تورنتو زندگی می‌کند و وقتی به آمریکا می‌رود در منزل خواهرم است. یکی دو سال است از دانشگاه تورنتو بازنشسته شده و از آن زمان استاد پاره‌وقت دانشگاه یورک تورنتوست. از طرفی ورک‌شاپ هم برگزار می‌کند.

او در ادامه گفت: اعضای خانواده همه کمک می‌کنند که چیزی یادش نرود و به کارهایش برسد. من از داخل ایران و آن‌ها مستقیم مواظب هستند. در حافظه‌اش خللی به وجود آمده که بعضی وقت‌ها سراغش می‌آید، اما همچنان کارهایش را انجام می‌دهد. مثلا کتاب «طلا در مس» که 10 سال پیش آن را در سه جلد چاپ کرده بود قرار است در پنج جلد در انتشارات نگاه منتشر شود. او در حال بررسی دو جلد دیگر است که آن‌ها را جمع و جور و اضافه کند و این خودش فعالیت خیلی زیادی است.
پسر رضا براهنی همچنین درباره بازگشت این نویسنده به ایران به ایسنا گفت: رفتن براهنی هیچ‌وقت در ذهنش رفتن بدون بازگشت نبود که البته به دلایل مختلف دائما به تأخیر افتاد. طبیعی است که مخاطبانش در ایران برایش بسیار مهم هستند. قطعا دوست دارد برگردد و اخیرا هم پاسپورتش را گرفته ولی برای این موضوع هیچ زمان مشخصی وجود ندارد. البته ما فشار می‌آوریم که برگردد. این‌جا علاقه‌مندانی دارد و در این سن و سال برای هر هنرمندی جذاب است که در کنار مخاطبان و علاقه‌مندانش باشد.



هیچ نظری موجود نیست:

پادکست سه پنج